مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه ندانسته و بدون توجه به مقدار مسافت بیرون رفته اقامه اول باطل نمی‌شود و در برگشت همچنان نماز و روزه کامل است.

نمازهایی که به‌صورت شکسته خوانده صحیح است و از این به بعد نیز اگر کمتر از ده روز می‌ماند همچنان باید شکسته بخواند.

قصدش محقق نشده و نمازهایی که برخلاف وظیفه به‌صورت تمام خوانده است را اعاده کند.

در فرض سؤال مادامی‌که از قم نرفته است، نمازها کامل است.

قصد اقامت از لحظه ورود است و با خواندن یک نماز چهار رکعتی تثبیت می‌شود.

درصورتی‌که از اول قصد مانده ده روز را نداشته مسافر محسوب می‌شود و باید نمازهایی که تمام خوانده و روزه‌ها را اعاده کند. در پنج روز بعد از برگشت هم مسافر است.

درصورتی‌که قصد ده روز یا بیشتر در هر یک از شهرها می‌نماید نماز کامل است.

هرگاه مسافرى می‌خواهد ده روز پشت سر هم در محلی بماند، يا می‌داند اجباراً بايد در آنجا توقّف كند بايد نماز را تمام بخواند.

آنچه براى قصد اقامه لازم است ماندن ده روز است و امّا شب قبل از آن و شب بعدازآن لزومى‏ ندارد، بنابراين اگر از اذان صبح روز اوّل تا غروب روز دهم بماند (يعنى ده روز و نُه شب) بايد نماز را تمام بخواند، اگر بين روز به محل اقامت برسد از ساعتي که به آنجا رسيده تا همان ساعت در فردا را يک روز حساب می‌کند و حتّی یک ساعت کمتر هم کافی نیست.

1 فاصله دو محل، 3 الي 4 کيلومتر باشد: نماز و روزه در هر دو محل، تمام است.2 فاصله دو محل، بين 4 تا کمتر از 21.5 کيلومتر است: الف (اگر روزي يکي دو ساعت برود و برگردد نماز و روزه تمام است، حتي اگر از ابتدا، این‌گونه قصد کند. ب) اگر بيشتر از يکي دو ساعت برود: چنانچه از ابتدا چنين تصميمي داشته، نماز شکسته است و روزه نيز نمی‌تواند بگيرد ولي اگر از ابتدا چنين تصميمي نداشت و بعد از گذشتن ده روز يا بعد از خواندن يک نماز چهار رکعتي قصد کرد به اين فاصله برود و به محل اقامه خود بازگردد، نماز و روزه تمام است.3 فاصله بيشتر از 21.5 کيلومتر است: قصد ده روز به هم می‌خورد.

درصورتی‌که مقصد مشخص بوده است ولی مسافت را نمی‌دانسته، قصد اقامت به‌هم‌خورده است.

هرگاه كسى قصد دارد ده روز در جايى بماند امّا احتمال مى‏دهد در اثنا مانعى پيدا شود درصورتی‌که مردم به اين‏گونه احتمالات اعتنا نكنند بايد نماز را تمام بخواند، امّا اگر احتمال وجود مانع قوى باشد نمازش شكسته است.