اگر واقعاً قصد ده روز کرده است و اشتباهاً 9 روز مانده، نماز کامل است و اگر قصد کرده تا فلان تاریخ مثلاً 13 ماه بماند و خیال می‌کرده 10 روز بوده است و درحالی‌که 9 روز بوده، نماز او شکسته است و باید نمازهای گذشته را قضا کند.
نمازهایی که به‌صورت شکسته خوانده صحیح است و از این به بعد نیز اگر کمتر از ده روز می‌ماند همچنان باید شکسته بخواند.
آن نماز را به‌صورت 4 رکعتی قضا می‌کند ولی باقی نمازهایش را باید شکسته بخواند.
كسى كه قصد كرده است ده روز در محلی بماند هرگاه بيشتر از ده روز بماند تا وقتى مسافرت نكرده است بايد نمازش را تمام بخواند و لازم نيست دوباره قصد ده روز كند.
هرگاه مسافر در محلی توقّف كند ولى نمی‌داند مدّت توقّف او چند روز است بايد نماز را شكسته بخواند، امّا بعد از گذشتن سى روز بايد نماز را تمام بخواند، اگرچه مقدار كمى بعدازآن در آنجا بماند (اگر يك ماه از ماه‌های قمرى بماند كه كمتر از سى روز باشد نيز كافى است مثلاً از دهم اين ماه تا دهم ماه ديگر).
با توجه به آنچه نوشته‌اید، نماز را شکسته بخواند.
هرگاه ندانسته و بدون توجه به مقدار مسافت بیرون رفته اقامه اول باطل نمی‌شود و در برگشت همچنان نماز و روزه کامل است.
1 فاصله دو محل، 3 الي 4 کيلومتر باشد: نماز و روزه در هر دو محل، تمام است.2 فاصله دو محل، بين 4 تا کمتر از 21.5 کيلومتر است: الف (اگر روزي يکي دو ساعت برود و برگردد نماز و روزه تمام است، حتي اگر از ابتدا، این‌گونه قصد کند. ب) اگر بيشتر از يکي دو ساعت برود: چنانچه از ابتدا چنين تصميمي داشته، نماز شکسته است و روزه نيز نمی‌تواند بگيرد ولي اگر از ابتدا چنين تصميمي نداشت و بعد از گذشتن ده روز يا بعد از خواندن يک نماز چهار رکعتي قصد کرد به اين فاصله برود و به محل اقامه خود بازگردد، نماز و روزه تمام است.3 فاصله بيشتر از 21.5 کيلومتر است: قصد ده روز به هم می‌خورد.
درصورتی‌که قصد ده روز یا بیشتر در هر یک از شهرها می‌نماید نماز کامل است.
درصورتی‌که از اول قصد مانده ده روز را نداشته مسافر محسوب می‌شود و باید نمازهایی که تمام خوانده و روزه‌ها را اعاده کند. در پنج روز بعد از برگشت هم مسافر است.
قصدش محقق نشده و نمازهایی که برخلاف وظیفه به‌صورت تمام خوانده است را اعاده کند.
قصد اقامت از لحظه ورود است و با خواندن یک نماز چهار رکعتی تثبیت می‌شود.
