در وسایلی مانند لباس نمازگزار، حوله دست و صورت و ظروف غذا اگر نجس شود بنا بر احتیاط واجب باید خبر دهد.
اگر یقین دارد که نجاست هنگام پختن غذا در ظرف بوده، غذا نجس شده است و نمی‌توان از آن استفاده کرد ولی اگر احتمال می‌دهد بعداً افتاده آن مقدار که یقین به سرایت دارد را جدا می‌کند و بقیه پاک است و جستجو لازم نیست.
این سخنان صحیح نیست و لازم است این خواهران بدون تحقیق عهده‌دار بیان مسائل نشوند که مسئولیت آن سنگین است.
خوردن و آشاميدن چيز نجس حرام است.
کسانی که احکامی را نمی‌دانند لازم است آن احکام به آن‌ها گوشزد شود ولی در موضوعات لازم نیست مگر آنکه معاشرت با آن‌ها داشته باشد.
نباید از این غذا استفاده کند و توجه داشته باشید که آبرو به این امور از بین نمی‌رود و در هرکجا باشد می‌توان لقمه نانی برای میهمان تهیه کرد مگر اینکه ضرورت جدی پیش آید.
هرگاه دو نفر عادل، يا يك نفر، از پاك شدن چيز نجسى خبر دهند شهادت آن‌ها قبول است، همچنين اگر «ذواليد» يعنى كسى كه چيزى را در اختيار دارد بگويد پاک‌شده است، يا بدانيم مسلمانى آن را آب‌کشیده، ولى نمىدانيم درست آب‌کشیده يا نه پاك است.
هرگاه انسان ببيند كسى بدون اطّلاع چيز نجسى را مىخورد، يا بالباس نجس نماز مىخواند لازم نيست به او خبر دهد، امّا اگر صاحب‌خانه ببيند ميهمان بالباس و بدن‌تر روى فرش نجسى مىنشيند، احتياط واجب آن است كه به او اعلام كند.
درصورتی‌که از آغاز با مصالح نجس ساخته‌اند آب کشیدن ظاهر کافی است ولی اگر بعداً نجس شده در صورت امکان باید باطن را هم پاک کنند و اگر ممکن نیست، همان ظاهر کافی است و در مورد آجرهای (کف) مسجد، شستن ظاهر کافی است.
خورانيدن عين نجس، مانند مسكرات به اطفال نيز حرام است و بنا بر احتياط واجب بايد از خورانيدن غذايى كه نجس شده به اطفال نيز خوددارى كرد، امّا آنچه براثر نجس بودن دست خود آن‌ها نجس می‌شود، اشكال ندارد.
آب نيمخورده «حيوانات نجس» مانند سگ و خوك نجس است، امّا نیم‌خورده حيوانات حرام‌گوشت (مانند گربه و جانوران درنده) پاك است هرچند خوردن آن مكروه است.
نوشتن قرآن با مركّب نجس حرام است و اگر عمداً يا سهواً نوشته شود بايد آن را محو كنند، يا آب بكشند.
