هرگاه مخرج غائط را با سه قطعه‌سنگ، يا كاغذ و مانند آن پاك كنند و ذرات كوچكى كه معمولاً جز با آب برطرف نمىشود باقى بماند، ضررى ندارد و می‌تواند با آن نماز بخواند.
درصورتی‌که آن را بشکنند اشکالی ندارد و درصورتی‌که سالم در محل ناپاک بیفتد اگر زحمت مهمی نداشته باشد بیرون آورند در غیر این صورت مانعی ندارد.
در فرض مسئله که محل ضرورت است اشکالى ندارد.
درصورتی‌که آب بوی سرکه دهد مضاف شده و باعث تطهیر نیست می‌تواند قبلاً خود را با آب معمولی تطهیر کند و بعد با آن محلول بشوید.
اگر مهر به همان صورت که در بالا نوشته‌اید «عبدالله» بوده، مشکلى ندارید. ولى اگر به‌صورت «عبدالله» بوده، مادام که نقش مُهر باقى است، باید آن محل را تخلیه یا تعطیل کنید و اگر دیگران خبر ندارند، لازم نیست اعلام کنید. امّا آنان که می‌دانند، باید رعایت کنند. و اگر چاه متّصل به لوله‌کشی فاضلاب است، هنگامی‌که اطمینان حاصل شود آن مهر همراه فاضلاب به نقطه دورى منتقل‌شده، مشکلى ندارد.
درصورتی‌که بلااستفاده است مانعی ندارد.
تا زمانی که مطمئن شوید سکه زنگ‌خورده و نقش آن خوانده نمی‌شود باید از آن دستشویی در صورت امکان و نبودن مشقت استفاده نکنید.
مقدار مذکور، حداقل مقداری است که انسان یقین پیدا می کند که تخلّی به سمت قبله یا پشت به آن صورت نمی گیرد که در روایات از آن نهی شده است. علاوه بر اینکه این مقدار نزد عرف (همه مردم متدین)، انحراف از قبله محسوب می شود.
در صورتی که مستهلک شده و تعمدی در کار نبوده تکلیفی ندارید.
در چند محل تخلّى كردن حرام است (خواه بول يا غائط): اوّل در کوچه‌ها و جاده‌هایی كه مسير مردم است. دوم در جايى كه براى عدّه خاصى وقف‌شده، مانند مدرسه‌هایی كه مخصوص طلاب است يا مساجدى كه آبريز آن فقط براى نمازگزاران است. سوم روى قبر مؤمن يا هر محل ديگرى كه موجب بی‌احترامی نسبت به مؤمن يا يکى از مقدسات شود.
واجب است انسان عورت خود را از ديگران بپوشاند، چه در موقع تخلّى و چه در مواقع ديگر، خواه بيننده محرم او باشد (مانند خواهر و مادر) يا نامحرم، بالغ باشد يا غير بالغ، حتّى از اطفال مميّز كه خوب و بد را مىفهمند. ولى زن و شوهر لازم نيست خود را از يكديگر بپوشانند.
