مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه شك كند استبراء كرده يا نه بايد از رطوبت‌های مشكوك اجتناب كند.

فايده استبراء از منى اين است كه اگر رطوبت مشكوكى از او خارج شود و نداند منى‏ است يا يكى از آب‌های پاك، غسل ندارد و اگر استبراء نكند و احتمال دهد ذرات منى در مجرى باقى بوده و همراه بول يا رطوبت ديگرى خارج‌شده، بايد دوباره غسل كند.

فايده استبراء از بول اين است كه، مجرا را از بول پاك می‌کند، يعنى اگر آب مشكوكى بعدازآن خارج شود پاك است و وضو را هم باطل نمى‏كند، امّا اگر استبراء نكرده بايد وضو را اعاده كند و محل را بشويد.

حداقل سه مرتبه.

استبراء عمل مستحبی است كه مردها بعد از بيرون آمدن بول انجام‏ مى‏دهند، به‌این‌ترتیب كه چند مرتبه از بيخ آلت تا بالا دست مى‏كشند و قسمت بالا را چند مرتبه فشار مى‏دهند تا باقيمانده قطرات بول خارج شود، امّا استبراء از منى آن است كه بعد از خروج منى بول كنند تا ذرات باقی‌مانده خارج شود.

در مواردى كه می‌توان مخرج غائط را با غير آب تميز كرد، شستن با آب بهتر است.

مخرج غائط را می‌توان با آب شست، يا با سه قطعه كاغذ يا سنگ يا پارچه يا مانند آن تميز كرد، مگر درصورتی‌که از حدّ معمول تجاوز كرده و اطراف مخرج را آلوده نموده باشد، يا نجاست ديگرى مانند خون با آن بيرون آيد، يا از خارج نجاستى به آن برسد، كه در اين حال فقط با آب پاك می‌شود.

درصورتی‌که آب بوی سرکه دهد مضاف شده و باعث تطهیر نیست می‌تواند قبلاً خود را با آب معمولی تطهیر کند و بعد با آن محلول بشوید.

در فرض مسئله که محل ضرورت است اشکالى ندارد.

مخرج بول با غير آب پاك نمى‏شود و تطهیر با شيلنگ‏هاى متّصل به آب‌لوله‌کشی كه در حكم جارى است و همچنین آب قلیل، یک‌مرتبه کافی است؛ هرچند بهتر است با آب قلیل دو بار باشد.

اگر شك كند كه مخرج را پاک‌کرده، بايد خود را تطهير كند، ولى اگر بعد از نماز شك كند، نمازش صحيح، امّا براى نمازهاى بعد بايد خود را تطهير كند.

هرگاه با سه طرف يك قطعه‌سنگ محل را پاك كند كافى است، همچنين با سه‌گوشه يك قطعه كاغذ و پارچه.