آنچه جدا می‌شود حکم آب قلیل را دارد.
آرى نجس است، مگر اینکه متّصل به آب‌لوله‌کشی باشد.
می‌توان زیر شیر، آن را آب کشید.
كُر بودن آب را از دو راه می‌توان شناخت: نخست اينكه خود انسان يقين پيدا كند و ديگر اينكه لااقل يك نفر عادل خبر دهد.
ظاهراً راه قابل‌ملاحظه‌ای ندارد.
براى شستن لباس و فرش و مانند آن مثل موی سروصورت با آب قليل بايد آن را مقدارى فشار دهند تا آب از آن خارج شود ولی چنانچه آب، خودبه‌خود بيرون آيد فشار لازم نيست.
هرگاه قند يا شكر نجس شود با آب كشيدن پاك نمى شود.
هرگاه عين نجس (مانند خون) به آبى كه بيشتر از كر است برسد و قسمتى از آن را تغيير دهد چنانچه باقيمانده به‌اندازه كر يا بيشتر است، فقط آن قسمت كه تغيير كرده نجس می‌شود و الا تمام آن نجس خواهد شد.
براى تطهير تنور نجس كافى است یک‌مرتبه از بالا به پايين آب در آن بريزند به‌طوری‌که تمام اطراف آن شسته شود، امّا اگر به‌وسیله بول نجس شده باشد دو بار لازم است و بهتر است گودالى ته آن بكنند تا آب‌ها در آن جمع شود و بيرون آورند و بعد آن گودال را با خاك پاك پر كنند.
هرگاه شك كند كه آب نجس به باطن چيزى رسيده يا نه باطن آن پاك است.
آبى كه به‌اندازه كر يا بيشتر بوده، چنانچه شك كنيم از كر افتاده حكم آب كر را دارد و به‌عکس، اگر آبى كمتر از كر بوده و شك داريم كر شده، حكم آب كمتر از كر را دارد.
