مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه باران بر حوضى كه آب آن نجس است ببارد و با آن مخلوط گردد پاك می‌شود.‌

هرگاه باران روى عين نجسى ببارد و به جاى ديگر ترشح كند، احتياط واجب اجتناب از آن است؛ و اگر روى زمين يا پشت‌بام عين نجس باشد و باران روى آن ببارد احتياط واجب اجتناب است، امّا آن مقدار كه روى نجس نباريده پاك است و اگر باهم مخلوط شود و از ناودان جارى گردد آن‌هم پاك است.‌

چنانچه آب باران از زير آن جاری شود، آن فرش نجس نمى‏شود، بلكه زمين هم پاك می‌شود.‌

هرگاه آب باران در جايى جمع شود و متّصل به باران باشد، حكم آب باران را دارد و هر چیز نجسى را پاك می‌کند هرچند كمتر از كر باشد.‌

هرگاه آب باران جارى شود و به زير سقف يا جايى كه باران نمى‏بارد برسد آن را پاك می‌کند، به‌شرط اين‏كه باران قطع نشده باشد.‌

بارش چند قطره كافى نيست، بلكه بايد به مقدارى ببارد كه به آن «باران» گويند.‌

آب باران در حكم آب جاری است و به هر چيز نجسى برسد آن را پاك می‌کند، خواه زمين باشد، يا بدن، يا فرش و يا غير این‌ها، به‌شرط اين‏كه عين نجاست در آن نباشد و غساله يعنى آبى كه با آن شسته شده جدا شود.‌

نجس و نجس کننده است.‌

هرگاه چيز نجسى به آب قليل برسد آن را نجس می‌کند (بنا بر احتياط واجب) امّا اگر از بالا بريزند، فقط آن مقدار كه به نجس رسيده نجس می‌شود و اگر به‌صورت فوّاره از پايين به بالا رود و به چيز نجسى برسد، قسمت پايين آن نجس نمى‏شود.‌

آب قليل آبى را گويند كه از مقدار كر كمتر باشد و از زمين نجوشد.‌

آب آبگرمکن در فرضی که بیان کردید در حکم آب جاری است.‌

هرگاه نجاستى به آب جارى برسد و قسمتى از آن، بو، يا رنگ و یا طعم نجس گيرد همان مقدار نجس می‌شود و طرفى كه متّصل به چشمه است اگرچه كمتر از كر باشد پاك است، ولى طرف ديگر اگر كمتر از كر باشد نجس می‌شود، مگر اين‏كه با آب تغيير نكرده، اتّصال به چشمه داشته باشد.‌