لازم نيست به سيّد گفته شود كه اين پول خمس است، بلكه مىتواند به‌عنوان هديه به او بدهد و نيّت خمس كند، همچنين در مورد سهم امام كه به اذن حاكم شرع به اشخاص مستحقی مىدهد.
ظنون قویّه و اطمینان کفایت می‌کند و از همه بهتر شهرت به سیادت در محل تولّد و زندگى است.
بنا بر احتياط واجب سادات نمىتوانند بيش از مخارج يك سال خود را از خمس‌بگیرند.
درصورتی‌که حاکم شرع اجازه دهد اشکالی ندارد.
به سيّدى كه دوازده‌امامی نيست نمىتوان خمس داد.
سادات فقيرى كه مخارج آن‌ها بر ديگرى واجب است اگر آن شخص نتواند خرج او را بدهد مىتوان به او خمس داد، مثلاً زن سيّدهاى كه شوهرش قادر به اداره زندگى او نيست مىتواند خمس بگيرد.
پدر، مادر، فرزندان (در صورت نیاز و عدم توانائی بر تهیّه نفقه) و زوجه، واجب النفقه انسان هستند و به كسى كه واجب النفقه است، نمی‌توان خمس داد، مثلاً انسان نمىتواند به زنش كه سيّده است خمس خود را بدهد، مگر اینکه آن زن ناچار باشد مخارج اشخاص ديگرى را كه واجب النفقه مرد نيستند بپردازد.
بردن خمس از شهرى به شهر ديگر مانعى ندارد، خواه در شهر خودش مستحقی باشد يا نه ولى درهرصورت اگر تلف شود احتياط واجب آن است كه از اموال ديگرش بپردازد مخارج حمل‌ونقل نيز بر عهده اوست، امّا اگر به نماينده حاكم شرع دهد و او از شهرى به شهرى ديگر ببرد و تلف شود چيزى بر او نيست.
احتياط واجب آن است كه سهم سادات را از خود آن مال و يا از پول رايج بدهند، نه از جنس ديگر، مگر اینکه جنس ديگر را به مستحق بفروشد سپس بدهى او را از باب خمس حساب كند.
