مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

سيّد بودن سادات از راه‌های زير ثابت می‌شود:1 - دو نفر عادل سيّد بودن او را تصديق كند (يك نفر نيز كافى است).2- در شهر و منطقه خود مشهور باشد كه سيّد است، خواه اين شهرت سبب يقين شود يا گمان.

پرداخت سهم سادات به سادات فقیر به خاطر آن است كه آن‌ها از گرفتن زكات محروم‌اند؛ بنابراين تبعيضى محسوب نمی‌شود و محروم بودن آن‌ها از زكات دلايلى دارد كه در جاى خود بیان‌شده است.

فلسفه اجازه از حاکم شرع این است که مصرف وجوه شرعیه هماهنگ و توام با برنامه‌ریزی باشد که در این صورت آثار مهمی دارد به خلاف اینکه هر کس به‌صورت پراکنده به میل خود انجام دهد این کار آثارش بسیار کمتر است.

هزینه کردن خمس در مسائل سیاسی امثال تبلیغات انتخاباتی جایز نیست و این پول باید در اختیار مجتهد قرار گیرد تا صرفاً صرف مسائل دینی، فرهنگی، حوزه‌های علمیه و مساجد شود؛ و ساختن مسجد با صرف پول خمس نیز تنها در مناطق محروم که بانی ساخت مسجد وجود ندارد، جایز است.

خمس را بايد دو قسمت كرد: يك قسمت آن سهم مبارك امام علیه‌السلام‏ است و نيم ديگر سهم سادات. سهم سادات را بايد بنابراحتیاط واجب به مجتهد داد، یا با اجازه مجتهدی که از او تقلید می‌کند به سادات فقير يا يتيم نيازمند، يا ساداتى كه در سفر وامانده‌اند و نيازمند هستند، بدهد (هرچند در محل خود فقير نباشند) ولى سهم امام علیه‌السلام را در زمان ما بايد به مجتهد عادل که از او تقلید می‌کند يا نماینده‌ی او تحویل داد تا در مصارفى كه مورد رضاى امام علیه‌السلام است از مصالح مسلمين مخصوصاً اداره‌ی حوزه‌هاى علميّه و مانند آن مصرف كند.

احتیاط آن است که تحقیق کند، اگر سهم سادات است نپذیرد.

لازم است تحقیق نموده و دقیقاً مطابق اجازه عمل نمایید.

معمولاً نَسَب انسان در عرف از طریق پدر منشعب می‌شود، به همین جهت همیشه فامیل کودکان، مطابق فامیل پدر ثبت می‌شود و در اسلام نسب خانواده از طریق پدر است; هرچند سیادت مادر نیز سبب احترام فرزند است.

هرگاه سهم سادات بيش از نياز سادات باشد بايد آن را به مجتهد عادل داد تا در مصارف ديگرى كه صلاح مى‏داند صرف كند و اگر كمتر از نياز سادات باشد مى‏توان از سهم امام علیه‌السلام به آن‌ها داد، بنابراين کم‌ و زیاد بودن سهم سادات مشكلى ايجاد نمى‏كند.

با اجازه حاکم شرع یا نماینده او مجاز است.