هرگاه مردى بخواهد زن برادرش به او محرم شود مى تواند دختر شیرخوارى را با اجازه ولىّ او به عقد موقت خود درآورد و در همان حال زن برادرش آن دختر را شیر كامل دهد و بنابراحتياط واجب بايد مدّت عقد موقّت بقدرى باشد كه دختر به حدّ قابليّت بهره گيرى جنسى برسد و چنين عقدى موافق مصلحت دختر نيز باشد.
هيچ كس براى شیر دادن فرزند بهتر از مادر و سزاوارتر از او نيست
هرگاه زنى كودكى را با شرايط شرعی، شیر دهد آن بچه به اين عدّه محرم مىشود: 1- خود آن زن و او را مادر رضاعی مىگويند. 2- شوهر آن زن كه شیر مربوط به اوست و او را پدر رضاعی گويند. 3- پدر و مادر آن زن هر چه بالا روند، اگر چه پدر و مادر رضاعی او باشند. 4- بچه هايى كه از آن زن به دنيا آمدهاند يا به دنيا مىآيند. 5- بچه هاى اولاد آن زن هر چه پايين روند چه از اولاد او به دنيا آمده، يا اولاد او آنها را شیر داده باشند. 6- خواهر و برادر آن زن اگر چه رضاعی باشند. 7- عمو و عمّه آن زن اگر چه رضاعی باشند. 8- دايى و خاله آن زن اگر چه رضاعی باشند. 9- اولاد شوهر آن زن كه مربوط به اوست هر چه پايين روند، اگر چه اولاد رضاعی او باشند. 10- پدر و مادر شوهر آن زن كه مربوط به آن شوهر است هر چه بالا روند. 11- خواهر و برادر شوهرى كه شیر مربوط به اوست اگر چه خواهر و برادر رضاعی او باشند. 12- عمو و عمّه و دائى وخاله شوهرى كه شیر مربوط به اوست هر چه بالا روند اگر چه رضاعی باشند، همچنين عدّه ديگرى كه در مسائل بعد گفته مىشود به واسطه شیر دادن محرم مىشوند.
آن کودک شیر خورده، نسبت به تمام فرزندان آن زن محرم است، ولى برادران و خواهران او می توانند با فرزندان آن زن ازدواج کنند.
حکم رضاع در این مورد جارى نیست، و این مسأله از مسائلى است که در میان فقها کاملا مشهور است، و مدارک معتبرى دارد که شیر بدون ولادت، تأثیرى در حصول محرمیت ندارد.
اوّلاً: بعد از اجرای صیغة عقد، اصل بر صحّت آن است؛ مگر دلیل معتبری بر خلاف آن اقامه شود. ثانیاً: چنانچه عقد نیز خوانده نشده بود، اصل عدم رضاع است و باید ثابت شود که آن زن او را شیر داده است و چون مدّعی است قسم او فایده¬ ای ندارد و باید با دلیل معتبر ادّعای خود را ثابت کند.
آن بچّه ها به يكديگر و به آن مرد و به همه آن زنان محرم می شوند.
در فرض سؤال، زنى كه فرزند عموى او شیر خورده به شوهر خود حرام نمى شود.
مستحب است درصورتيكه ممكن باشد بچه را دو سال تمام شیر بدهند ولی بیش از دو سال حرام نمی باشد.
هرگاه زنى كودكى را شیر دهد با نُه شرط سبب محرم شدن خواهد بود: 1- شیر از ولادت باشد، بنابراين اگر پستان بدون تولّد فرزندى شیر پيدا كند و كودكى از آن بنوشد سبب محرميّت نمىشود. 2- بچه از زن زنده بخورد، پس اگر پستان زن مردهاى را به دهان بگيرد و شير بخورد اثرى ندارد. 3- شیر آن زن از حرام نباشد، بنابراين اگر شیر بچه اى را كه از زنا به دنيا آمده به بچه اى بدهند به كسى محرم نمىشود. 4- شیر را از پستان بمكد، ولى احتياط واجب آن است اگر شیر را در گلوى بچه بريزند با آن زن و محارم او ازدواج نكند. 5- شیر را با چيز ديگر مخلوط نكنند. 6- شیر مربوط به يك شوهر باشد، بنابراين اگر زنى را كه داراى شیر است طلاق دهد بعد شوهر ديگرى كند و از او باردار شود و تا موقع وضع حمل شیرى كه مربوط به شوهر اوّل داشته باقى بماند و مثلًا كودكى را هشت دفعه از شیر مربوط به شوهر اوّل و هفت دفعه از شیر مربوط به شوهر دوم شير دهد آن كودك به كسى محرم نمىشود، همچنين اگر زنى از شیر مربوط به شوهر اوّل كودكى را بطور كامل شیر دهد و بعد از شیر مربوط به شوهر دوم كودك ديگرى را شیر دهد آندو به يكديگر محرم نمىشود. 7- كودك به واسطه بيمارى شیر را قى نكند، ولى احتياط واجب آن است در اين صورت كسانى كه به واسطه شیر دادن به آن بچه محرم مىشوند با او ازدواج نكنند و نگاه محرمانه هم به او ننمايند. 8- كودك پانزده مرتبه، يا يك شبانه روز شیر كامل بخورد، يا آن مقدار شیر به او بدهند كه بگويند از آن شیر استخوانش محكم شده و گوشت در بدنش روييده است و احتياط مستحب آن است كه اگر ده مرتبه شیر بخورد كسانى كه به واسطه شیر خوردن با او محرم مىشوند با او ازدواج نكنند و نگاه محرمانه نيز به او ننمايند. 9- دو سال كودك تمام نشده باشد، بنابراين بعد از تمام شدن دو سال اگر به او شیر دهند به كسى محرم نمىشود، حتّى اگر پيش از تمام شدن دو سال چهارده مرتبه و بعد از آن يك مرتبه شیر بخورد با كسى محرم نمىشود، ولى اگر از موقع زاييدن زن بيش از دو سال گذشته باشد و شیر او باقى باشد و بچه اى را شیر دهد احتياط واجب آن است كه با زنانى كه به واسطه شیر خوردن با او محرم مىشوند ازدواج نكند و نگاه محرمانه هم ننمايد.
الف) فرزندانى که این خانم از هر دو شوهر دارد بر آن شخص (شیر خوار) محرمند. ب) فرزندانى که آن زن از شوهر دوّم دارد، نمى توانند با فرزندان این شخص که از خانم مذکور شیر خورده، ازدواج کنند.
