مرد نمىتواند با دو خواهر اگرچه رضاعی باشند ازدواج كند و اگر دو زن را عقد كند بعد بفهمد خواهر بودهاند عقد اوّلى صحيح و دومى باطل است و اگر عقد در يك وقت بوده هر دو باطل است.
خواهرى که شیر داده و فرزندان این خواهر با پدر بچه شیرخوار محرم نمی باشند.
هرگاه ندانند آيا كودك به مقدارى كه سبب محرم شدن است شیر خورده يا نه، محرم بودن ثابت نمىشود بلکه بايد يقين حاصل شود.
همشير، پسر و دخترى كه از يك زن شير خورده باشند.
هرگاه زنى كودكى را شیر دهد به برادرهاى آن بچه محرم نمىشود و نيز خويشان آن زن به برادر و خواهرهاى بچه اى كه شیر خورده محرم نمىشوند.
شیر دادنى كه علّت محرم شدن است به دو چيز ثابت مىشود: اوّل: خبر دادن عدّهاى كه انسان از گفته آنها يقين پيدا كند. دوم: شهادت دو مرد عادل يا چهار زن عادل، بلكه احتياط واجب آن است كه به شهادت يك مرد با يك زن هم اكتفا كند، ولى شاهدها بايد شرايط شیر دادن را هم بگويند، مثلًا بگويند ما ديده ايم كه فلان بچه پانزده بار از پستان فلان زن شیر كامل با شرايط شرعی آن، خورده است و اگر بدانيم همه آنها شرايط را مىدانند و در آن توافق دارند، شرح دادن آن لازم نيست.
اوّلاً: بعد از اجرای صیغة عقد، اصل بر صحّت آن است؛ مگر دلیل معتبری بر خلاف آن اقامه شود. ثانیاً: چنانچه عقد نیز خوانده نشده بود، اصل عدم رضاع است و باید ثابت شود که آن زن او را شیر داده است و چون مدّعی است قسم او فایده¬ ای ندارد و باید با دلیل معتبر ادّعای خود را ثابت کند.
هرگاه زنى بچه اى را با شرايط شیر دادنی که موجب محرمیت می گردد شیر دهد شوهر آن زن كه شیر مربوط به اوست به خواهرهاى آن بچه محرم نمىشود، ولى احتياط مستحب آن است كه با آنان ازدواج نكند، همچنين خويشان شوهر با خواهر و برادر آن بچه محرم نمىشوند.
آری رضایت او شرط است مگر اینکه حال ضرورت باشد.
هرگاه زنى دختر عمّه يا دختر خاله كسى را شیر دهد به او محرم نمى شود، ولى احتياط مستحب آن است كه با او ازدواج نكند.
هر کدام باید طبق فتوای مرجع خود عمل کنند و اگر مرد در این مسئله تاکنون از مرجع خود تقلید نکرده می تواند از ما تقلید کند.
