در وضوى ارتماسى بايد صورت و دست ها از بالابه پایین شسته شود، يعنى اگر وقتى صورت و دست ها را در آب فرومی برد قصد وضو كند، بايد صورت را از طرف پيشانى و دست ها را از طرف آرنج در آب فروبرد و اگر موقع بيرون آوردن از آب قصد وضو مى كند بايدصورت را از طرف پيشانى و دست ها را از طرف آرنج بيرون آورد.
همین اندازه که دست را صاف روی پا قرار داده و مسح کرده مانعی ندارد ولی از این به بعد بنابر احتیاط واجب آن قسمت را مسح کند.
مسح سر را جايز است بر پوست سر يا بر موهايى كه بر آن روييده است بكشند، امّا كسى كه موى سر او به‌اندازه‌ای بلند است كه اگر مثلاً شانه كند به صورتش مىريزد، يا به جاهاى ديگر سر مىرسد، بايد بيخ موها را مسح كند و بهتر است كه قبل از وضو، فرق سر را باز كند تا پس از شستن دست چپ، بن موها يا پوست سر را به‌راحتی مسح نمايد.
این کار جایز نیست .
احتیاط آن است که هم با ذراع و هم با دست چپ مسح را انجام دهد.
هرگاه زخم يا دمل و شكستگى در محلّ مسح باشد چنانچه نتواند آن را مسح كند بايد پارچه پاكى روى آن بگذارد و روى پارچه را با رطوبت آب وضو مسح كند و بنا بر احتياط واجب، تيمّم هم بنمايد و اگر گذاشتن پارچه ممكن نباشد بايد وضوى بدون مسح بگيرد و بنا بر احتياط واجب تيمّم هم بكند.
اگر به‌خاطر درد چشم شستن صورت ضرر دارد بايد تيمّم كند و اگر مىتواند اطراف چشم و بقيّه صورت را بشويد، كافى است.
هرگاه در يكى از جاهاى وضو زخم يا دمل يا شكستگى باشد چنانچه روى آن باز است و خون ندارد و آب هم براى آن مضر نيست، بايد مطابق معمول وضو بگيرد.
نسبت به نمازهایی که با چنین وضویی خوانده اید می توانید به یکی از مراجع مشهور که این روش مسح را قبول دارد رجوع نمایید.
هرگاه جبيره بيشتر از معمول، اطراف زخم را گرفته و برداشتن آن ممكن نيست بايد به دستور جبيره عمل كند و بنا بر احتياط مستحب، تيمّم هم بنمايد و اگر برداشتن جبيره اضافى ممكن است بايد آن را بردارد.
چيزى كه با آن زخم يا عضو شكسته را می بندند و دوايى كه روى آن می گذارند (جبيره) ناميده مى شود.
