هنگام شستن دست و صورت باید آب را به پوست برسانند و در اعضای مسح نیز نباید مانعی وجود داشته باشد، اگر موانعى وجود دارد بايد برطرف كنند، حتّى اگر احتمال مانع می دهد بايد وارسى نمايند.
در وضو انگشتان دست بايد از لاک پاک شود، ولي در انگشتان پا اگر يک انگشت خالي از لاک باشد (غير از انگشت کوچک) و بر روي آن مسح بکشند صحيح است.
باید مانعى از رسيدن آب نباشد و هرگاه می داند چيزى به اعضاى وضو چسبيده، ولى شك دارد كه آيا مانع رسيدن آب هست يا نه، بايد آن را برطرف كند.
اگر زير ناخن كمى چرك باشد وضو اشكال ندارد، ولى بهتر است آن را تميز كند، امّا اگر ناخن را بگيرد بايد آن چرك را كه مانع رسيدن آب به بدن است برطرف كند و نيز اگر ناخن بيش از حدّ معمول بلند باشد و چرك زير آن، مانع رسيدن آب وضو است، بايد آن را برطرف سازد.
هرگاه انسان احتمال دهد مانعى در اعضاى وضو وجود دارد اگر احتمال آن عقلايى است بايد وارسى كند، مثل اين كه بعد از گل کاری يا رنگ کاری شك كند مقدارى گِل يا رنگ به دست او چسبيده است.
رنگ هایی كه مانع رسيدن آب به بدن نيست، براى وضو ضررى ندارد ولى اگر مانع باشد، يا شك كند كه مانع است يا نه بايد آن را برطرف سازد.
وجود انگشتر و دستبند و مانند آن اگر مانع رسيدن آب نباشد، براى وضو ضررى ندارد و مى تواند آن را جابه جا كند تا آب به زير آن برسد و شسته شود و اگر بعد از وضو، انگشتر يا مانع ديگرى در دست ببيند و نداند موقع وضو بوده يا نه، وضوى او صحيح است، به شرط اين كه احتمال بدهد در حال وضو توجّه به اين امر داشته است.
در حال وضو اشکال دارد و باید مانع را برطرف کند؛ ولی بعد از وضو اشکالی ندارد.
اگر مانع بسيار کوچک باشد (به اندازه دو ميليمتر) وضو صحيح است و الا بايد مانع را برطرف کنند و دوباره وضو بگيرند و نمازي که خوانده اند را دوباره بخوانند.
درصورتی که مانع قابل توجهی باشد و یقین به نرسیدن آب کند باید نماز را اعاده کند؛ ولی نماز مأمومین صحیح است؛ اما اگر احتمال می دهد که مانع بعد از وضو به وجود آمده است نماز خودش نیز صحیح است.
در فرض سؤال اشکالی ندارد و وضو صحیح است.
در صورت امکان بر سنگ صاف تیمم کند اگر نمی تواند همان گونه نماز بخواند و بعداً اعاده کند.
