اختصاص علایم حیض به زنان مشکوک به حیض
آیا نشانه هایى که براى خون حیض ذکر می گردد، شامل همه زنان مىشود؟
این نشانه ها مربوط به کسانى است که شک دارند و شامل همه ی زنان نمی شود.
این نشانه ها مربوط به کسانى است که شک دارند و شامل همه ی زنان نمی شود.
این کار واجب نمی باشد، اما پنهان کردن آن جزء آداب اخلاقى است.
مدّت حيض كمتر از سه روز نمیشود، حتّى اگر مختصرى كمتر باشد حيض نيست.
اگر كمتر از سه روز خون ببيند و پاك شود، بعداً سه روز يا بيشتر خون ببيند با نشانه هاي حیض، فقط خون دوم حيض است.
سه روز اوّل حيض بايد پشت سر هم باشد، بنابراين اگر مثلًا دو روز خون ببيند و يك روز پاك شود و دوباره ببيند، حيض نيست و اين كه مى گوييم بايد پشت سر هم باشد، معنايش اين نيست كه در تمام سه روز خون بيرون آيد، بلكه اگر در فضاى داخل فرج خون باشد كافى است.
خون حيض در بیشتر اوقات نشانه هايى دارد: 1- غليظ است. 2- گرم است. 3-رنگ آن تيره يا سرخ است. 4- با فشار و كمى سوزش خارج مى شود.
منظور این نیست که جنین خون را مى خورد؛ بلکه منظور این است که در موقع باردارى خون در عروق مادر ذخیره مى شود و از طریق جفت یا غیر آن به جنین منتقل مى گردد و جنین موادّ غذایى و اکسیژن موجود را از همان خون مادر مى گیرد؛ همان گونه که در مدّت شیرخوارگى غالباً عادت ماهانه نیست، زیرا قسمت هایى از خون تبدیل به شیر مىشود و غذاى نوزاد مى گردد.
اگر خانمى است که عادت ماهانه مرتب دارد و در زمان عادت لكّه اى را مشاهده كرده كه سه روز ادامه داشته حكم به حيض مى شود،گر چه فاقد صفات باشد، اما اگر دارای عادت نباشد استحاضه محسوب می شود.
بين دو حيض حداقل بايد ده روز فاصله باشد، بنابراين اگر در اين فاصله خوني ببيند حکم حيض را ندارد.
حيض كه گاهى از آن تعبير به عادت ماهانه یا پریود یا رِگل مى كنند خونى است كه غالباً در هر ماه چند روزى از رحم خارج مى شود و به هنگام انعقاد نطفه، غذاى فرزند است؛ زن را در موقع ديدن خون حيض حائض مى گويند و در شرع مقدّس اسلام احكامى دارد.
خویشان شامل همه آنچه ذکر شده می شود اعم از پدری و مادری.