هرگاه در موقعى كه مشغول ذكر واجب است كسى به او تنه بزند، يا به علّت ديگرى بدن از آرامش بيرون رود، بايد بعد از آرام گرفتن دوباره ذكر را بگويد، ولى حركات مختصر اشكال ندارد.
وظیفه شما ارشاد جاهل است که از واجبات است خواه عمل کنند یا نکنند.
هرگاه در موقع قرائت حمد و سوره يا تسبيحات بىاختيار به‌قدری حركت كند كه از حال آرام بودن بدن خارج شود و يا مثلاً در میان جمعیت باشد و به او تنه بزنند و او را حركت دهند احتياط واجب آن است كه بعد از آرام گرفتن بدن آنچه را در حال حركت خوانده دوباره بخواند.
مطلق ذکر تمام اذکار را شامل می‌شود حتی اذکاری که دستور خاص دارد اما ذکر مطلق عبارت است از اذکاری که دستور خاصی درباره آن‌ها وارد نشده است.
این جمله بالخصوص، به‌عنوان ذكر مطلق گفته نشود بهتر است.
جمله‌هایی كه نام خداوند و اوصاف او و يا تقاضائى از خداوند را در بردارد ذكر مطلق است.
هرگاه در حال حركت بدن ذكر بگويد مثلاً موقع رفتن به ركوع يا در حال رفتن به سجده تكبير آن را بگويد نمازش صحیح است ولی کار خلافی کرده است مگر آنکه قصدش مطلق ذكر باشد، يعنى نه آن تكبير مخصوصى كه مثلاً قبل از سجده در حال ايستادن گفته می‌شود، بلكه ازآنجاکه ذكر خدا در هر جاى نماز خوب است تكبير مىگويد.
پیش از آنکه شروع به خواندن سوره «حمد» کند مستحب است ذکر «به حول الله» را بگوید.
به‌قصد ذکر مطلق اشکال ندارد.
ذکر «بِحَوْلِ الله وَ قُوَّتِهِ اقُومُ وَ اقْعُدُ» را بايد در حال برخاستن بگويد.
