مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

بهتر است مطابق آنچه مشهور است عمل شود.

ذکر «بِحَوْلِ الله وَ قُوَّتِهِ اقُومُ وَ اقْعُدُ» را بايد در حال برخاستن بگويد.

به‌قصد ذکر مطلق اشکال ندارد.

این جمله بالخصوص، به‌عنوان ذكر مطلق گفته نشود بهتر است.

اشکالی ندارد.

آنچه در نماز انجام می‌شود یا واجب است یا مستحب.

هرگاه در حال حركت بدن ذكر بگويد مثلاً موقع رفتن به ركوع يا در حال رفتن به سجده تكبير آن را بگويد نمازش صحیح است ولی کار خلافی کرده است مگر آنکه قصدش مطلق ذكر باشد، يعنى نه آن تكبير مخصوصى كه مثلاً قبل از سجده در حال ايستادن گفته می‌شود، بلكه ازآنجاکه ذكر خدا در هر جاى نماز خوب است تكبير مى‏گويد.

هرگاه در موقعى كه مشغول ذكر واجب است كسى به او تنه بزند، يا به علّت ديگرى بدن از آرامش بيرون رود، بايد بعد از آرام گرفتن دوباره ذكر را بگويد، ولى حركات مختصر اشكال ندارد.

هرگاه در موقع قرائت حمد و سوره يا تسبيحات بى‏اختيار به‌قدری حركت كند كه از حال آرام بودن بدن خارج شود و يا مثلاً در میان جمعیت باشد و به او تنه بزنند و او را حركت دهند احتياط واجب آن است كه بعد از آرام گرفتن بدن‏ آنچه را در حال حركت خوانده دوباره بخواند.

وظیفه شما ارشاد جاهل است که از واجبات است خواه عمل کنند یا نکنند.

جمله‌هایی كه نام خداوند و اوصاف او و يا تقاضائى از خداوند را در بردارد ذكر مطلق است.

واجبات نماز بر دو گونه است: بعضى رکن است و بعضى غير رکن، رکن چيزى است كه اگر آن را به‌جا نياورد يا اضافه كند نماز باطل است، خواه عمداً باشد يا از روى سهو و اشتباه، ولى در واجبات غير رکنی هنگامى ‏نماز باطل می‌شود كه آن را عمداً کم‌وزیاد كند و اگر از روى سهو و اشتباه کم‌وزیاد كند نماز صحيح است.