هرگاه در اثناء حمد و سوره متوجّه شود مقدارى را برخلاف دستور، سهواً بلند يا آهسته خوانده لازم نيست برگردد، هرچند بهتر است كه برگردد و صحيح بخواند.
اشکالی ندارد (چون ذکر الله است کلام بیجا نیست) و نماز صحيح است و احتياط مستحب آن است که سجده سهو بجا آورید.
اگر در ركعت سوم يا چهارم مىخواست حمد بخواند تسبيحات به زبانش آمد، يا به‌عکس مىخواست تسبيحات بخواند حمد به زبانش آمد، كافى نيست، بايد برگردد و دوباره حمد يا تسبيحات را بخواند، ولى اگر هر دو در نيّت او بوده است هرکدام به زبانش آيد كافى است.
اشکالی ندارد ولی بعدازاین، تسبیحات اربعه بخوانید و یا حمد تنها.
هرگاه در آيه و يا ذكرى از نماز شك كند بايد آن را تكرار كند تا صحيح بگويد، امّا اگر به حدّ وسواس برسد بايد اعتنا نكند و اگر اعتنا كند نمازش اشكال دارد و بنا بر احتياط واجب بايد دوباره بخواند.
هرگاه درجایی كه بايد قرائت را بلند بخواند عمداً آهسته بخواند يا درجایی كه بايد آهسته بخواند عمداً بلند بخواند نمازش باطل است، ولى اگر از روى فراموشى، يا ندانستن مسئله باشد، صحيح است، مگر اينكه در یادگرفتن مسئله كوتاهى كرده باشد كه بنا بر احتياط واجب اعاده مىكند.
هرگاه مقدارى از سوره را فراموش كند، يا از جهت تنگى وقت نتواند به آن ادامه دهد، می‌تواند آن را رها كرده و سوره ديگرى را بخواند، خواه از نصف گذشته باشد و خواه سوره «قُلْ هُوَ الله احَدٌ» و يا «قُلْ يا ايُّهَا الْكافِرُونَ» باشد يا نه.
اگر در ركوع يا بعدازآن شك كند كه تسبيحات را خوانده يا نه اعتنا به شك نكند، امّا اگر هنوز به‌اندازه ركوع خم نشده احتياط واجب آن است كه برگردد و بخواند.
درجایی كه بايد حمد و سوره را بلند بخواند اگر عمداً يك كلمه را آهسته بخواند نماز باطل است، همچنين درجایی كه بايد آهسته بخواند اگر يك كلمه را بلند بخواند نماز باطل می‌شود.
باید بلند بخواند و به این وسوسه توجه نکند؛ و خجالت کشیدن هرگز مجوّز نیست. باید بلند خواند و این حیا، حیاى جاهلانه است نه حیاى عاقلانه.
