مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

همین اندازه که عربى صحیح صدق کند کافى است.

احتياط واجب آن است كه در نماز، وقف به حركت ننمايد و معنى وقف به حركت آن است كه زیروزبر آخر كلمه را بگويد اما بین آن كلمه و كلمه بعد فاصله دهد، مثل اين‏كه بگويد: الله‌اکبر (و آخر آن را پیش دهد) امّا مدّتى سكوت كند بعد بسم‌الله را شروع نمايد.

وصل به سكون مانعى ندارد، هرچند ترك آن بهتر است، معنى وصل به سكون اين است كه آخر جمله را بدون زیروزبر بخواند و بلافاصله آيه يا كلمه بعد را بگويد.

1 و 2: ملاکِ وقف، فاصله عرفى است خواه نَفَس بگیرد، یا نگیرد و تنها درجایی جایز است که رابطه جمله را قطع نکند.3: تفاوتى نمی‌کند.4: وقف با حرکت در هر جاى نماز خلاف احتیاط است.

اگر قرائت مشهور در میان مسلمین باشد مانعى ندارد، ولى ازآنجاکه در زمان ما، مشهور همان قرائت عاصم مطابق روایت حفص است که در قرآن‌های معمولى موجود است گرفتن از قرائات دیگران خالى از اشکال نیست.

در پایان آیه مزبور، روى کلمه «امر» توقّف کنند.

احتیاط آن است که «کُفُواً احد» را آن‌طور که مشهور است با «واو» و ضم «فا» بخوانند و در فرض سؤال نمازهای گذشته صحیح است ولی از این به بعد مراعات نمایید.

احتیاط واجب آن است که به‌صورت «مالک یوم‌الدین» قرائت شود.

عرب در تلفّظ‌های معمول، فتحه‌های قبل از واو را کمى شبیه به ضمّه و فتحه‌های قبل از یاء را کمى شبیه به کسره ادا می‌کنند؛ بنابراین اگر منظور این است که حرکت یاء بوی ضمه یا بوی کسره می‌دهد اشکالی ندارد زیرا عرب‌ها نیز در اینجا همین‌گونه تلفظ می‌کنند اما اگر صریحاً به آن ضمه بدهد مشکل است ولی اگر جاهل قاصر بوده ضرری ندارد.

چون مقصّر نبوده نماز او صحیح است و قضا ندارد، ولى بعدازاین مراقب باشد.

نمازش صحیح است.

در حین خواندن ذکر معنی آن را در ذهن مرور دهید.