هرگاه كلمه يا تلفّظ آيه يا ذكرى را صحيح مىدانسته و مدّتى در نمازها خوانده و بعد مىفهمد غلط بوده، نمازش اعاده ندارد، هرچند احتياط مستحب اعاده يا قضاى آن است.
وصل به سكون مانعى ندارد، هرچند ترك آن بهتر است، معنى وصل به سكون اين است كه آخر جمله را بدون زیروزبر بخواند و بلافاصله آيه يا كلمه بعد را بگويد.
واجب نیست اما اگر احتیاط کنند و انجام دهند کار خوبی است.
تلفّظ «صراط» با «سین» ازنظر ما خلاف احتیاط است.
اگر قرائت مشهور در میان مسلمین باشد مانعى ندارد، ولى ازآنجاکه در زمان ما، مشهور همان قرائت عاصم مطابق روایت حفص است که در قرآن‌های معمولى موجود است گرفتن از قرائات دیگران خالى از اشکال نیست.
لازم نیست آنچه را علمای تجوید براى بهتر خوانى قرآن ذكر کرده‌اند رعايت كند، بلكه لازم است طورى بخواند كه بگويند عربى صحيح است هرچند رعايت دستورات تجوید بهتر است.
كسى كه درياد گرفتن قرائت و ذكر نماز كوتاهى كرده نمازش باطل است و اگر وقت تنگ‌شده احتياط واجب آن است كه با جماعت نماز بخواند و اگر دسترسى به جماعت ندارد نمازش در تنگى وقت صحيح است.
كسى نمىتواند براى یاددادن واجبات نماز، مزد بگيرد (بنابر احتياط واجب) امّا براى مستحبات مانعى ندارد، مگر اینکه از شعائر دين باشد يا حفظ احكام الهى منوط به تعليم آن گردد.
احتياط واجب آن است كه در نماز، وقف به حركت ننمايد و معنى وقف به حركت آن است كه زیروزبر آخر كلمه را بگويد اما بین آن كلمه و كلمه بعد فاصله دهد، مثل اينكه بگويد: الله‌اکبر (و آخر آن را پیش دهد) امّا مدّتى سكوت كند بعد بسم‌الله را شروع نمايد.
1 و 2: ملاکِ وقف، فاصله عرفى است خواه نَفَس بگیرد، یا نگیرد و تنها درجایی جایز است که رابطه جمله را قطع نکند.3: تفاوتى نمی‌کند.4: وقف با حرکت در هر جاى نماز خلاف احتیاط است.
احتیاط آن است که «کُفُواً احد» را آن‌طور که مشهور است با «واو» و ضم «فا» بخوانند و در فرض سؤال نمازهای گذشته صحیح است ولی از این به بعد مراعات نمایید.
در پایان آیه مزبور، روى کلمه «امر» توقّف کنند.
