هرگاه كسى می‌تواند ركوع كند امّا به خاطر بيمارى يا علّت ديگرى نمىتواند به‌اندازه ذكر واجب توقّف كند بايد پيش از آنكه از حال ركوع خارج شود ذكر واجب را بگويد هرچند بدن آرام نباشد و اگر نتواند، در حال برخاستن ذكر را تمام كند.
تا به رکوع نرفته قیام متصل به رکوع محقق نمی‌گردد و باید برگردد.
در موقع ذكر واجب بايد بدن آرام باشد و براى ذكر مستحب نيز اگر آن را به‌قصد ذكر ركوع مىگويد آرام بودن بدن لازم است.
در ركعت آخر تمام نمازها بعد از تشهد، واجب است سلام بگويد و سلام داراى سه صيغه است: «السَّلامُ عَلَيْكَ ايُّهَا النَّبِىُّ وَ رَحْمَةُ الله وَ بَرَكاتُهُ، السَّلامُ عَلَيْنا وَ عَلى عِبادِ الله الصَّالِحينَ، السّلامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ الله وَ بَرَكاتُهُ».
هرگاه كسى براثر پيرى خميده شده، يا به خاطر بيمارى يا به علّت ديگر به حالتى شبيه ركوع درآمده، بايد در موقع نماز آن‌قدر كه می‌تواند كمر را براى قرائت راست كند و اگر نمىتواند قدرى كمر را قبل از ركوع راست كند سپس به حال ركوع درآید و اگر آن‌هم ممكن نشود براى انجام ركوع كمى بيشتر خم شود، به‌شرط اينكه از حالت ركوع خارج نگردد و اگر آن‌هم ممكن نشود احتياط واجب اين است كه هم با سر اشاره كند و هم قصد كند كه آن حالتش جزء ركوع باشد.
هرگاه پيش از تمام شدن ذكر واجب عمداً سر از ركوع بردارد نمازش باطل است و اگر سهواً باشد چنانچه پيش از خارج شدن از حال ركوع متوجّه شود بايد در حال آرامى بدن دوباره ذكر را بگويد و اگر بعدازآنکه از حال ركوع خارج شد متوجّه گردد، نمازش صحيح است.
ركوع از واجبات ركنى است كه اگر ترك شود يا در یک‌رکعت دو ركوع يا بيشتر به‌جا آورد نماز باطل است خواه عمداً باشد يا از روى سهو و فراموشى.
گفتن سه تکبیر بعد از پایان نماز مستحب است.
مستحب است پيش از رفتن به ركوع درحالی‌که راست ايستاده «الله‌اکبر» بگويد و در حال ركوع زانوها را عقب دهد و پشت را صاف نگه دارد، گردن را بكشد و مساوى پشت نگه دارد و میان دو قدم نگاه كند و بعدازآنکه از ركوع برخاست و راست ايستاد درحالی‌که بدن آرام است بگويد: «سَمِعَ الله لِمَنْ حَمِدَهُ».
همین مقدار که به‌صورت کامل بایستد کافی است.
بعد از تمام شدن ركوع، واجب است راست بايستد و بعد از آرام گرفتن بدن به سجده رود و اگر عمداً اين كار را ترك كند نمازش باطل است، امّا اگر از روى سهو باشد اشكالى ندارد.
دلیلی بر این عمل در منابع معتبر پیدا نشد.
