هرگاه انسان آيه سجده را بخواند يا گوش كند بايد فوراً به سجده رود و اگر فراموش كرد هر زمان يادش آيد سجده واجب است و اگر گوش ندهد بلكه آيه سجده به گوشش بخورد، بنا بر احتياط واجب بايد سجده كند.
هرگاه درجایی كه بايد قرائت را بلند بخواند عمداً آهسته بخواند يا درجایی كه بايد آهسته بخواند عمداً بلند بخواند نمازش باطل است، ولى اگر از روى فراموشى، يا ندانستن مسئله باشد، صحيح است، مگر اينكه در یادگرفتن مسئله كوتاهى كرده باشد كه بنا بر احتياط واجب اعاده مىكند.
بودن اعضای دیگر بر روی زمین اشکالی ندارد، البته بهتر است مردان آرنج‌هایشان روی زمین قرار نگیرد.
آن‌هایی که توجه نداشته‌اند نمازشان صحیح است و باید قضای آن سجده را بلافاصله بعد از نماز بجا آورده باشند و دو سجده سهو نیز بجا آورند و الا نماز را باید اعاده کنند و آن‌ها که آگاهانه یک سجده را ترک کرده‌اند باید نماز را اعاده کنند.
سجده واجب است، فرقى میان بالغ و نابالغ نیست.
ذكر گفتن در سجده واجب است و احتياط واجب آن است كه حداقل سه مرتبه «سبحان‌الله» يا یک‌مرتبه «سُبْحانَ ربی الْأَعْلى وَ بِحَمْدِهِ» بگويد و هرچه بيشتر بگويد بهتر است.
كسى كه دست يا زانوى او با ديگران تفاوت دارد، مثلاً دستش خيلى بلند است كه اگر كمى خم شود به‌زانو مىرسد، يا زانويش خيلى پايين است چنين كسى بايد به‌اندازه معمول خم شود.
نماز صحیح است و احتیاط مستحب آن است که سجده سهو انجام دهد.
كسى كه نمی‌تواند پيشانى را بر زمين بگذارد بايد به‌اندازه‌ای كه می‌تواند خم شود و مهر یا چیز ديگرى كه سجده بر آن صحيح است بر محل بلندترى قرار دهد كه پيشانى به آن برسد و كف دست‌ها و زانوها و انگشتان را به‌طورمعمول بر زمين بگذارد هرگاه نتواند خم شود بايد با سر اشاره كند و الا با چشم‌ها اشاره می‌نماید، يعنى آن را به‌قصد سجده می‌بندد و به نيّت سر برداشتن باز می‌کند و درهرصورت احتياط واجب آن است که مهر را بلند كند و بر پيشانى بگذارد، اگر هیچ‌یک از این‌ها را نتواند احتياط واجب اين است كه در قلبش نيّت سجده كند.
می‌تواند مهر را روی دست بگیرد و یا با اشاره سجده کند.
درصورتی‌که تعدادی باشد اشکالی ندارد.
درصورتی‌که نمی‌دانسته‌اید این کار اشکال دارد مانعی ندارد.
