مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

تلفّظ «صراط» با «سین» ازنظر ما خلاف احتیاط است.

موالات يعنى در میان كارهاى نماز، مانند ركوع و سجود و تشهد، آن‌قدر فاصله نيندازد كه از صورت نماز خارج شود، رعایت موالات واجب است وگرنه نماز باطل است خواه عمداً باشد يا از روى سهو.

در مورد کف دست، ملاک استیعاب عرفی است یعنی اینکه مردم بگویند دستش را بر روی زمین گذاشته است هرچند تمام آن با زمین تماس نداشته باشد. لذا لازم است انگشتان را نیز در سجده بر زمین بگذارند و اگر عمداً بر روی زمین نگذارد، نماز اشکال دارد.

قيام يعنى ايستادن، در دو جاى نماز، واجب و ركن است: هنگام گفتن تكبيرةالاحرام و قيام قبل از ركوع كه آن را «قيام متّصل به ركوع» گويند، ولى قيام در موقع خواندن حمد و سوره و همچنين بعد از ركوع واجب است امّا ركن نيست.

منظور آن است که رکوع از حالت قیام صورت پذیرد بنابراین کسی که بعد از خواندن سوره برای کشتن حیوان گزنده‌ای (مثلاً) خم‌شده و پس‌ازآن بدون آنکه کاملاً بایستد به رکوع برود قیام متصل به رکوع را بجا نیاورده و لذا واجب است کاملاً بایستد و سپس به رکوع برود.

منظور این است که وقتی می‌گوید الله‌اکبر خدا را به بزرگی می‌ستاید و وقتی می‌گوید الحمدالله، حمد می‌کند خدا را.

رعایت اعراب و مخارج حروف لازم است ولی رعایت دقائق تجویدی لزومی ندارد.

ترتیب در نماز یعنی نماز به این نحو بخواند: تکبیرة الإحرام، قرائت، رکوع، سجود و در رکعت دوم پس از سجود، تشهّد بخواند و در رکعت آخر، پس از تشهّد، سلام دهد و رعایت این ترتیب واجب است و اگر به‌این‌ترتیب عمل نکند مثلاً سجده را قبل از رکوع انجام دهد یا نمازش باطل می‌شود.

نماز با گفتن «الله‌اکبر» آغاز می‌شود و به آن «تَکْبیرَةُ الإِحرام» می‌گویند (چون با همین تکبیر است که بسیارى از کارها که قبل از نماز جایز بوده، بر نمازگزار حرام می‌شود، مانند خوردن و آشامیدن، خندیدن و گریستن و سخن گفتن).

منظور از بلند خواندن آن است که زنگ و جوهر صدا آشکار باشد و آهسته مانند صداهای درگوشی.

نمازهای قضایی که به این صورت خوانده‌اید را به‌تدریج و به‌گونه‌ای که دچار مشقت نشوید دوباره بخوانید.

لازم است در این نوع موارد با استفاده از دستمال و مانند آن آب دهان را خارج کرده و نماز را به صورت صحیح بخوانید.