موارد شک امام و مأموم
شک امام و مأموم بهجز رکعات شامل چه مواردی است؟
فقط شامل رکعات است.
فقط شامل رکعات است.
در این موارد که شک قبل از سجده دوم است احتیاط این است که نماز را تمام کرده و بعد اعاده کنند.
هرگاه در عدد رکعتهای نماز مستحبی شك كند مخيّر است بنا را بر كمتر بگذارد يا بيشتر، مگر اینکه طرف بيشتر، نماز را باطل كند كه در اين صورت بنا را بر كمتر میگذارد، مثلاً اگر شك میان يك و دو كند مخيّر است بنا را بر يك يا دو بگذارد، امّا اگر شك در میان دو و سه كند حتماً بنا را بر دو، میگذارد.
براى آگاه كردن امام ممكن است به عدد ركعات نماز دست بر زانو بزند، يا «اللهاکبر» بگويد و يا به هر ترتيب ديگر كه سخن گفتن و كارى برخلاف نماز انجام دادن در آن نباشد، ولى نبايد قبل از امام برخيزد و نماز خود را ادامه دهد.
درصورتیکه دیگران شک نداشته باشند، باید همراه دیگران نماز را انجام داد.
شك در افعال نماز مستحب با نماز واجب فرق ندارد، مثلاً اگر شك در حمد يا ركوع كند چنانچه محل آن نگذشته است بايد بهجا آورد و اگر محل آن گذشته است اعتنا نكند.
اگر بعد از تمام شدن نماز شک وی تبدیل به گمان شده است باید مطابق شک عمل کند.
هرگاه به خاطر يك حالت فوقالعاده مانند بيمارى، غضب يا مصيبت موقتاً گرفتار حالت كثرت شك شود بايد به شک خود اعتنا كرده و مطابق احكام آن رفتار كند.
كثير الشك كسى است كه بگويند زياد شك میکند و اگر كسى در يك نماز سه مرتبه شك كند يا در سه نماز پشت سرهم شك كند كثير الشك است.
اگر امام جماعت در عدد رکعتهای نماز شك كند، مثلاً نداند سه ركعت خوانده يا چهار رکعت هرگاه مأموم بداند چهار ركعت خوانده با علامتى به امام میفهماند و امام بايد مطابق آن عمل كند و بالعكس اگر امام میداند چند ركعت خوانده، ولى مأموم شك میکند، بايد از امام پيروى كند و به شک خود اعتنا نكند.
كسى كه فقط در يك مورد نماز زياد شك میکند (مثلاً در حمد و سوره) چنانچه در چيزهاى ديگر شك كند بايد به دستور شك عمل نمايد، تنها درموردى كه زياد شك میکند اعتنا نخواهد كرد.