هرگاه کثیر الشک در رکعات نماز به شکش اعتنا کند نمازش اشکال دارد ولی در حال حاضر اگر ارکان نماز اضافه نمی‌شده و در یادگیری مسئله کوتاهی نکرده اعمال گذشته صحیح است و از این به بعد مراعات نماید.
در فرض سؤال حکم کثیرالشک را دارد و کثیر الشّک بنا را برطرفى می‌گذارد که مفید به حال او است.
كثير الشك كسى است كه بگويند زياد شك می‌کند و اگر كسى در يك نماز سه مرتبه شك كند يا در سه نماز پشت سرهم شك كند كثير الشك است.
هرگاه شك كند كه «سلام» نماز را گفته يا نه يا شك كند درست گفته يا نه چنانچه وارد نماز ديگرى شده، يا مشغول كارى است كه نماز را به هم می‌زند و از حال نمازگزار بيرون رفته بايد به شک خود اعتنا نكند و اگر پیش‌از این موارد است بايد برگردد و سلام را بگويد.
اگر زمانی كه وارد آيه بعد شده شك كند آيه قبل یا قبل‌تر را خوانده يا نه يا وارد کلمه‌ای از يك آيه شده، شك كند كلمه قبل را خوانده بايد بنا بر احتياط واجب برگردد و آن را به‌قصد قربت به‌جا آورد و بعد دنبال آن را ادامه دهد؛ اما اگر شروع به خواندن سوره کرده و در خواندن حمد شک کند یا به رکوع یا قنوت رفته و شک در حمد یا سوره کند نباید به شک خود اعتنا کند و نماز در این حالت صحیح است.
هرگاه در عدد رکعت‌های نماز مستحبی شك كند مخيّر است بنا را بر كمتر بگذارد يا بيشتر، مگر اینکه طرف بيشتر، نماز را باطل كند كه در اين صورت بنا را بر كمتر می‌گذارد، مثلاً اگر شك میان يك و دو كند مخيّر است بنا را بر يك يا دو بگذارد، امّا اگر شك در میان دو و سه كند حتماً بنا را بر دو، می‌گذارد.
هرگاه بعد از گذشتن وقت نماز نافله شك كند آن را به‌جا آورده يا نه اعتنا نكند و اگر وقت باقى است به‌جا آورد.
هرگاه بعد از گذشتن وقت نماز شك كند كه نماز را خوانده يا نه يا حتّى گمان كند نخوانده است، به شك اعتنا نكند، ولى هرگاه پيش از گذشتن وقت نماز شك كند، بايد نماز را به‌جا آورد، حتّى اگر گمان دارد نماز را خوانده كافى نيست.
هرگاه انسان شك كند كثير الشك شده يا نه بنا می‌گذارد بر اينكه كثير الشك نشده و به‌عکس اگر كثير الشك بوده تا يقين نكند به حال معمولى برگشته، بايد به شک خود اعتنا نكند.
اگر كسى در مكان مخصوصى (مثلاً وقتى در میان جمع نماز می‌خواند) زياد شك می‌کند فقط در همان‌جا اعتنا به شک خود نمی‌کند و در بقیه ی موارد به شک خود اعتنا می‌کند.
اگر كسى در نماز معيّنى مانند نماز صبح زياد شك می‌کند، فقط در آن بايد اعتنا نكند و در مورد بقیه‌ی شک‌ها باید اعتنا نماید و باید مانند دیگران عمل نماید.
هرگاه به خاطر يك حالت فوق‌العاده مانند بيمارى، غضب يا مصيبت موقتاً گرفتار حالت كثرت شك شود بايد به شک خود اعتنا كرده و مطابق احكام آن رفتار كند.
