بر زبان جاری کردن نیت و تکبیرة الاحرام در سجده‌ی سهو اشکال دارد، البته اگر نمازگزار انجام داد نماز و سجده‌ی سهو او صحیح است، ولی از این به بعد ترک نماید.
در بعضی از نصوص آن، تشهد خفیف آمده است و به همین جهت ما احتیاط کرده‌ایم.
اگر سجده سهو واجب را بعد از سلام نماز عمداً یا سهواً به‌جا نياورده، بايد (با رعایت شرایط آن) هرچه زودتر به‌جا آورد، ولى نمازش باطل نيست، البته در صورت عمدی معصیت کرده است.
سجده سهو بايد بنا بر احتیاط واجب روبه‌قبله باشد، باحالت وضو و طهارت باشد و پيشانى را نيز بر چيزى گذارد كه سجده نماز بر آن جایز است.
گفتن این ذکر کافی نیست، سجده‌ی سهو را رها نموده و از ابتدا شروع می‌نماید.
اگر شك دارد كارى كه موجب سجده سهو می‌شود انجام داده يا نه چيزى بر او نيست و اگر شك كند دو سجده سهو بر او واجب شده يا چهار سجده سهو، همان دو سجده كافى است.
سجده سهو به ترتيب زير است بعد از نماز بلافاصله نيّت سجده سهو می‌کند و بعد به سجده می‌رود و می‌گوید: «بسم‌الله و بالله السلام علیک ایها النبی و رحمة الله و برکاته» سپس سر از سجده برمی‌دارد و می‌نشیند، دوباره به سجده می‌رود و همان ذكر را می‌گوید و بعدازآنکه سر از سجده برداشت تشهد می‌خواند و سلام می‌دهد و احتياط واجب آن است كه در تشهد به مقدار واجب اكتفا كند و تنها به سلام آخر قناعت نمايد.
باید همان ذکر مخصوص (بسم‌الله و بالله السلام علیک ایها النبی و رحمه‌الله و برکاته) گفته شود و این کار جایز نیست.
حکم ایستادن درجایی که باید می‌نشست را دارد و سجده سهو دارد.
نماز صحیح است اما بنا بر احتیاط واجب باید سجده سهو انجام دهید.
