در بعضی از نصوص آن، تشهد خفیف آمده است و به همین جهت ما احتیاط کرده‌ایم.
منظور سجده‌اى است كه نمازگزار در برابر اشتباهاتى كه سهواً از او سرزده بعد از اتمام نماز به‌جاى آورد.
باید همان ذکر مخصوص (بسم‌الله و بالله السلام علیک ایها النبی و رحمه‌الله و برکاته) گفته شود و این کار جایز نیست.
مانعی ندارد ولی بهتر عدم تکرار است.
چنانچه ذکری را اشتباه بگوید مثلاً ذکر سجده یا تشهد و از روی سهو باشد یا جاهل قاصر سجده اعاده ندارد، هم‌چنین اگر چیزی را به آن اضافه نماید، مثلاً سجده‌ی اضافی انجام بدهد، اما اگر قسمتی را انجام ندهد مثلاً تشهد یا سجده را فراموش نماید، باید سجده را اعاده نماید.
بر زبان جاری کردن نیت و تکبیرة الاحرام در سجده‌ی سهو اشکال دارد، البته اگر نمازگزار انجام داد نماز و سجده‌ی سهو او صحیح است، ولی از این به بعد ترک نماید.
نماز صحیح است اما بنا بر احتیاط واجب باید سجده سهو انجام دهید.
گفتن این ذکر کافی نیست، سجده‌ی سهو را رها نموده و از ابتدا شروع می‌نماید.
سجده سهو بايد بنا بر احتیاط واجب روبه‌قبله باشد، باحالت وضو و طهارت باشد و پيشانى را نيز بر چيزى گذارد كه سجده نماز بر آن جایز است.
مانعی ندارد ولی بهتر عدم تکرار است.
سجده سهو به ترتيب زير است بعد از نماز بلافاصله نيّت سجده سهو می‌کند و بعد به سجده می‌رود و می‌گوید: «بسم‌الله و بالله السلام علیک ایها النبی و رحمة الله و برکاته» سپس سر از سجده برمی‌دارد و می‌نشیند، دوباره به سجده می‌رود و همان ذكر را می‌گوید و بعدازآنکه سر از سجده برداشت تشهد می‌خواند و سلام می‌دهد و احتياط واجب آن است كه در تشهد به مقدار واجب اكتفا كند و تنها به سلام آخر قناعت نمايد.
