در زكات فطره خوراك شخصى خود انسان ملاك نيست بلكه خوراك معمولى اهل شهر و يا محل ملاك است؛ بنابراين، كسى كه هميشه برنج مىخورد می‌تواند زكات فطره را از گندم بدهد.
احتياط واجب آن است كه به فقير بيشتر از مخارج سالش و كمتر از يك صاع (تقريباً سه كيلو) داده نشود.
مستحب است شخص فقيرى كه فقط به‌اندازه يك صاع (تقريباً سه كيلو) گندم يا مانند آن دارد زكات فطره را بدهد و چنانچه عيالاتى داشته باشد و بخواهد فطره آن‌ها را بپردازد، می‌تواند آن يك صاع را به‌قصد فطره به يكى از آنان بدهد و او هم با همین قصد به ديگرى مىدهد تا نفر آخر و بهتر است بعداً آن را به كسى بدهند كه از خودشان نباشد و اگر يكى از آن‌ها صغير است ولى او به‌جای او بگيرد و بعد به شخص ديگرى دهد.
وقت اداى زكات فطره، روز عيد فطر قبل از انجام نماز است؛ بنابراين، كسى كه نماز عید فطر را مىخواند بايد فطره را پيش از نماز عيد بدهد، ولى اگر نماز عيد را نمىخواند می‌تواند تا ظهر روز عيد تأخير بيندازد.
در زكات فطره مانند زكات مال قصد قربت لازم است، يعنى بايد براى اطاعت فرمان خدا زكات فطره بدهد و نيّت فطره نيز شرط است.
