هرگاه به‌واسطه باد يا جارو كردن زمين، غبار غليظى برخيزد و براثر عدم مواظبت به حلق برسد، روزه‌اش باطل می‌شود، مشروط بر این‌که در حلق تبديل به گِل شود و فرورود.
اگر فراموش كند كه روزه است و به نيّت غسل سر را زیرآب كند روزه و غسل او، هر دو صحيح است.
كسى كه در شب ماه رمضان جنب است و می‌داند يا احتمال می‌دهد كه اگر بخوابد پيش از اذان صبح بيدار می‌شود، چنانچه تصميم داشته باشد كه بعد از بيدار شدن غسل كند و با اين تصميم بخوابد و تا اذان بيدار نشود روزه‌اش صحيح است، ولى اگر تصميم بر غسل نداشته باشد يا مردّد باشد كه غسل بكند يا نه در اين صورت اگر بيدار نشود روزه‌اش بنا بر احتیاط واجب باطل و کفاره دارد.
این کار جایز نیست، مگر در حال ضرورت و در این صورت باید روزه را قضا کند.
شخص روزه‌دارى كه محتلم شده می‌تواند بول و استبراء از بول كند هرچند می‌داند به‌واسطه آن باقيمانده منى از مجرا بيرون می‌آید، حتّى اگر غسل كرده باشد اين كار براى روزه‌اش ضررى ندارد هرچند با خارج شدن باقيمانده منى از مجرا بايد مجدداً غسل كند.
اگر چيزى را به اعتقاد اينكه راست است از قول خدا يا پيغمبر صلی‌الله عليه و آله نقل كند و بعد بفهمد دروغ بوده روزه‌اش صحيح است، ولى به‌عکس اگر چيزى را دروغ می‌دانست و به خدا و پيغمبر نسبت داد و بعداً معلوم شد صحيح بوده، روزه‌اش بنا بر احتیاط واجب باطل است.
هرگاه روزه‌دار می‌داند كه اگر در روز بخوابد محتلم می‌شود، يعنى در خواب منى از او بيرون می‌آید، جايز است بخوابد و چنانچه محتلم شود براى روزه او اشكالى ندارد.
موجب بطلان روزه نمی‌شود مگر این‌که آلوده به آب دهان شود و آن را بیرون آورد و سپس وارد دهان کند و رطوبت آن ابزار به‌قدری باشد که در آب دهان مستهلک نشود و آن را فروبرد.
درجايى كه احتمال می‌دهد غبار يا دود به حلق برسد بايد بنا بر احتیاط واجب از رفتن به آن مکان دوری نماید، ولى اگر يقين يا گمان داشته باشد به حلق نمی‌رسد روزه‌اش صحيح است.
اگر این کار را عمداً کند روزه‌ی او باطل می‌شود و بنا بر احتیاط واجب کفاره جمع دارد.
كسى كه براى نجات‌غریق مجبور است سر را در آب فروببرد روزه‌اش بنا بر احتیاط واجب باطل است، ولى به‌عنوان نجات جان مسلمانى اين كار واجب است و بعداً قضا كند.
اگر فراموش كند كه روزه است و مواظبت نكند، يا بی‌اختیار و بدون اراده، غبار و مانند آن به حلق او رسد، روزه‌اش باطل نمی‌شود.
