هرگاه يقين دارد كه به‌واسطه آروغ زدن چيزى از گلو بيرون می‌آید كه به آن قى كردن مىگويند نبايد عمداً آروغ بزند، ولى اگر يقين نداشته باشد اشكال ندارد و هرگاه براثر آروغ زدن بدون اختيار چيزى در گلو يا دهانش بيايد بايد آن را بيرون بريزد و اگر عمداً فروببرد روزه‌اش باطل است، ولى اگر بی‌اختیار فرورود اشكالى ندارد.
اگر روزه‌دار به‌اندازه‌ای تشنه شود كه طاقت تحمّل آن را ندارد و يا ترس بيمارى و تلف داشته باشد، می‌تواند به‌اندازه ضرورت آب بنوشد، ولى روزه او باطل می‌شود و اگر ماه رمضان باشد بايد بنا بر احتیاط واجب بقيّه روز را امساك كند.
بهترین راه آن است که در استخر برود و سر را زیرآب نکند بلکه آب بر سرخود بریزد، یا نیمى از سر را یک‌بار در آب فروبرد و نیم دیگر را بار دیگر.
اگر روزه‌دار به‌قصد بيرون آمدن مني، استمناء (خودارضايي) کند روزه‌اش باطل می‌شود هرچند مني از او بيرون نيايد؛ اما اگر بی‌اختیار در حال خواب يا بيداري بيرون آيد، روزه باطل نمی‌شود.
هرگاه چنين كسى بخوابد و بيدار شود و بداند يا احتمال دهد كه اگر دوباره بخوابد پيش از اذان صبح براى غسل كردن بيدار می‌شود چنانچه بخوابد و بيدار نشود بنا بر احتیاط واجب بايد روزه آن روز را قضا كند، هم‌چنین است اگر براى دفعه سوم بخوابد و بيدار نشود، ولى در هیچ‌یک از این‌ها كفّاره بر او واجب نمی‌شود.
اگر روزه‌دار سهواً يكى از كارهايى كه روزه را باطل می‌کند انجام دهد و بعد به گمان اينكه روزه‌اش باطل‌شده دوباره يكى از آن‌ها را عمداً بجا آورد بنا بر احتياط واجب علاوه بر امساك آن روز، قضاى آن را نيز بجا می‌آورد، ولى كفّاره ندارد.
اگر کسى عمداً چیزى را که لاى دندانش مانده است فروبرد، روزه‌اش باطل می‌شود.
تزريق خون، بنا بر احتياط واجب، روزه را باطل می‌کند اما بايد تا آخر روز از کارهايي که روزه را باطل می‌کند خودداري نمايد و بنا بر احتياط واجب قضاي آن روز را نيز بجا آورد.
هرگاه انسان شك دارد مغرب شده يا نه نمی‌تواند افطار كند و اگر افطار كند هم قضا دارد و هم كفّاره، ولى اگر شك كند كه صبح شده يا نه می‌تواند كارهايى كه روزه را باطل می‌کند انجام دهد و تحقيق كردن نيز واجب نيست.
اگر چيزي از آن فرو نرود روزه را باطل نمی‌کند و اگر بدون اراده به حلق برسد اشکالي ندارد، ولي اگر از اول بداند بی‌اختیار به حلق می‌رسد روزه‌اش باطل است و قضا و کفاره دارد.
اگر یقین دارد به‌مرورزمان حل‌شده و وارد حلق می‌شود روزه باطل است
این کار جایز نیست مگر در مواقع ضرورت؛ که آن نیز موجب بطلان روزه است.
