با توجه به آنچه نوشته‌اید باید به نذر خود عمل نماید، زیرا ملاک، نداشتن روزه قضا هنگام نذر کردن روزه است.
داشتن روزه قضا مانع از روزه کفاره نیست در ضمن کفاره قسم اول اطعام ده مسکین و یا لباس پوشاندن به ده فقیر می‌باشد و اگر توانایی بر آن‌ها نداشت سه روز روزه است.
در فرض سؤال باید انتظار بکشد تا زمانی که توانایی پیدا کند خودش یا اجیری را مأمور نماید قضای روزه‌ها را بجا آورد و اگر توانایی پیدا نکرد استغفار کافی است.
در فرض سؤال نمی‌تواند به مسافرت برود و اگر مسافرت کند کار حرامی مرتکب شده است و بعد از ماه رمضان باید علاوه بر قضا، کفاره تأخیر نیز بدهد.
درصورتی‌که فرصت انجام قضا را داشته‌اید و بعداً مریض شده‌اید هم کفاره عذر دارد و هم کفاره تأخیر و الا دادن کفاره تأخیر کافی است.
اين استحباب شامل روزه قضا نمی‌شود و فقط روزه مستحب را شامل است.
اگر کسى روزه ماه رمضان را در وقت آن نگیرد، یا آن را باطل کند، باید بعد از ماه رمضان قضاى آن را بجا آورد، هرچند لازم نیست قضاى روزه را فوراً بجا آورد، ولى بنا بر احتیاط واجب باید تا رمضان سال بعد، انجام دهد و اگر تا ماه رمضان سال بعد به‌جا آورده نشود باید کفاره‌ی تأخیر نیز بدهد.
اگر قبل از ظهر افطار کرده، کفّاره تأخیر دارد یعنى براى هر یک روز یک مد طعام باید بدهد و از گناه خود استغفار کند و قضاى آن را بعداً بجا آورد و اگر بعدازظهر بوده علاوه بر آنچه گفته شد باید کفّاره افطار روزه قضا را هم بدهد.) بايد به ده نفر فقير هرکدام يك مد طعام بدهد و اگر نمی‌تواند بايد سه روز روزه بگيرد و احتیاط مستحب آن است که این سه روز پی‌درپی باشد.)
