باید هنگام پرداخت کفّاره نیّت نمایند و درصورتی‌که همان زمان نیّت کفاره داشته است و کفاره هم بر او لازم شده می‌تواند نیّت نماید و الا باید اعاده نماید.
کفاره جمع ندارد و باید کفاره عمد بدهند.
به‌جا آوردن کفاره، واجب فوري نيست ولي نبايد طوري باشد که بگويند کوتاهي می‌کند.
در مورد کفاره عذر، باید یک مد کامل به فقیر پرداخت نمود؛ برای مثال درجایی که سه مد را می‌خواهد به دو فقیر بدهد باید به یکی 2 مد و به دیگری یک مد بدهد و نمی‌توان کفاره 3 مد را بین دو نفر تقسیم نمود و نفري يک و نيم مد بدهد و درجایی که می‌خواهد نقداً بپردازد نمی‌توان 3000 تومان را بین دو نفر تقسیم کند و نفری 1500 تومان بپردازد باید به یکی 1000 و به دیگری 2000 بپردازد و درهرصورت پرداخت پول بجای کفاره کافی نیست مگر اینکه یقین داشته باشد که فقیر، آن را صرف نان می‌کند.
پرداخت کفاره، بر عهده خودشان است؛ هر زمان توانستند می‌پردازند و اگر توانایی نداشتند استغفار نمایند و کفاره ساقط می‌شود.
اگر سایر اعمال را می‌تواند باید انجام دهد و الا هرگاه هیچ‌یک از اين سه كار ممكن نشود هرچند «مُد» كه مىتواند به فقرا اطعام كند و اگر نتواند بايد 18 روز روزه بگيرد و اگر نتواند هرچند روز كه می‌تواند به‌جا آورد و اگر نتواند استغفار كند و همين اندازه كه در قلب بگويد: «استغفرالله» كافى است و واجب نيست بعداً كه قدرت پيدا كرد كفّاره را بدهد.
لازم نيست كفّاره هرروز را به يك فقير بدهد، بلكه می‌تواند كفّاره چندين روز را به يك نفر بدهد و اگر مقدارى نان دهد كه گندم آن به‌اندازه يك مد باشد كافى است.
نفر اول تنها روزه آن روز را قضا می‌کند؛ چون تعمد بر بقاء بر جنابت نداشته و از روی جهل تیمم نکرده است و جهل هرچند عن تقصیر باشد کفاره ندارد.ولی نفر دوم علاوه بر قضا، کفاره جمع (احتیاط واجب) می‌پردازد. چون علم به بطلان داشته هرچند علم به کفاره نداشته و علم به کفاره شرط نیست.
درصورتی‌که روزه گرفتن براي خود مادر ضرر داشته پرداخت کفاره آن نيز بر عهده خودش می‌باشد اما اگر براي بچه ضرر داشته بنا بر احتياط واجب بر عهده شوهر است.
بعد از غروب آفتاب با هر چیزی افطار کند روزه باطل نمی‌شود ولی افطار به حرام از اجر و پاداش او می‌کاهد ولی افطار به حرام قبل از غروب آفتاب، روزه را باطل می‌کند و کفاره جمع دارد.
