هرگاه مرد در ماه رمضان همسر خود را اکراه به مفطرات ديگر (به‌غیراز جماع) كند گناه كرده، امّا كفّاره بر هیچ‌کدام واجب نيست؛ ضمناً آن‌کسی كه روزه‌اش را خورده، بايد قضا كند.
هرگاه روزه‌دار در ماه رمضان با همسر خود كه روزه‌دار است جماع كند چنانچه او را اکراه (اکراه آن است که زن را تهدید کنند که اگر تمکین نکند کتک می‌خورد) كرده باشد بايد كفّاره روزه خود و همسرش، هر دو را بدهد و قضا بر هر دو واجب است؛ و اگر او راضى شده، بر هرکدام يك كفّاره واجب می‌شود.
اگر شك كند آخر رمضان است يا اوّل شوال و عمداً روزه را باطل كند بعد معلوم شود روز عيد بوده كفّاره ندارد.
هرگاه يقين كند كه آن روز اوّل ماه رمضان است و عمداً روزه خود را باطل كند، بعد معلوم شود كه آخر شعبان بوده، كفّاره بر او واجب نيست.
هرگاه روزه خود را عمداً باطل كند، بعد به مسافرت برود، كفّاره از او ساقط نمی‌شود، ولى اگر عمداً روزه خود را باطل كند بعد عذرى مانند حيض يا نفاس يا بيمارى براى او پيدا شود كفّاره بر او واجب نيست.
هرگاه به گفته كسى كه سخنش قابل‌اعتماد نيست و می‌گوید غروب شده افطار كند، بعد بفهمد غروب نبوده، قضا و كفّاره بر او واجب است.
اگر نذر كند كه روز معيّنى را براى خدا روزه بگيرد چنانچه عمداً روزه نگيرد يا روزه خود را باطل كند بايد كفّاره بدهد (و كفّاره آن مانند كفّاره ماه رمضان است).
هرگاه روزه‌دار آروغ بزند و چيزى دردهانش بيايد نبايد آن را فروببرد و الا روزه او باطل مىشود و قضا و كفّاره دارد، ولى كفّاره جمع لازم نيست.
احتیاط واجب آن است که اگر بتواند تا قبل از ماه رمضان آینده بگیرد.
اگر روزه‌دار روزه خود را به چيز حلالى باطل كند، بعد كار حرامى كه روزه را باطل می‌کند انجام دهد احتیاط واجب این است که دو کفاره بدهد و در این مورد می‌تواند به مرجع دیگری مراجعه نماید.
اگر روزه‌دار در يك روز ماه رمضان چند مرتبه كارهاى ديگرى كه روزه را باطل می‌کند انجام دهد یک کفاره بر او واجب می‌شود، همچنین اگر کار حرامی را چند بار تکرار نماید یک کفاره جمع بنا بر احتیاط واجب، واجب می‌باشد.
اگر روزه‌دار در يك روز ماه رمضان چند مرتبه جماع كند يك كفّاره بر او واجب است و درصورتی‌که جماع او حرام باشد بنا بر احتیاط واجب يك كفّاره جمع واجب می‌باشد.
