هرگاه يقين كند كه آن روز اوّل ماه رمضان است و عمداً روزه خود را باطل كند، بعد معلوم شود كه آخر شعبان بوده، كفّاره بر او واجب نيست.
در فرض سؤال 15 کفاره بدهد کافی است و بقیه صحیح می‌باشد.
درصورتی‌که بداند فقیر آن وجه را صرف خرید نان کرده اشکالی ندارد والا تکرار کند.
كفّاره روزه یکی از سه چيز است: آزاد كردن يك بنده، يا دو ماه روزه گرفتن، يا شصت فقير را سير كردن (و اگر به هرکدام يك «مُد» كه تقریباً 750 گرم است گندم يا جو يا مانند آن‌ها بدهد كافى است)؛ و در زمان ما كه بنده آزاد كردن موضوع ندارد در ميان دو چيز ديگر مخيّر است و به‌جاى گندم می‌تواند مقدار نانى بدهد كه گندم آن به‌اندازه يك «مُد» است.
اگر روزه‌دار روزه خود را به چيز حلالى باطل كند، بعد كار حرامى كه روزه را باطل می‌کند انجام دهد احتیاط واجب این است که دو کفاره بدهد و در این مورد می‌تواند به مرجع دیگری مراجعه نماید.
هرگاه روزه‌دار نسبت دروغ به خدا و اهل‌بیت علیهم‌السلام دهد يك كفّاره كافى است و كفّاره جمع لازم نيست.
هرچند مرتکب گناه بزرگی شده است و باید جدا توبه نماید لکن در فرض سؤال قضای آن روز کفایت می‌کند و کفاره ندارد.
اگر با رضایت همسر باشد، چه منی خارج شود یا نه بنا بر احتیاط واجب کفاره‌ی عمد دارد و اگر بدون رضایت همسر باشد بنا بر احتیاط واجب کفاره جمع دارد و رضایت بعدی یا در اثناء فایده ندارد.
اشکالی ندارد.
اشکالی ندارد.
