مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در فرض سؤال کفاره ندارد ولی قضا لازم است.

آزاد کردن زندانی مصداق ولاء عتق نیست.‌

در فرض سؤال، کفاره جمع ندارد و اگر روز معین باشد باید کفاره‌ی شکستن روزه قسم یا نذر را بدهد.

می‌توانید به نانوایی‌های شهر مراجعه نمود.

ملاک قیمت شهرى است که کفّاره در آن پرداخت می‌شود و مقدار آن 750 گرم است ولى قیمت آن را می‌توانید به شخص مستحق بدهید به‌شرط این‌که اطمینان داشته باشید مصرف نان می‌کند.

پرداخت کفاره مجدد لازم نیست.

در فرض سؤال نمی‌توان این کار را انجام داد.

در فرض سؤال، باید قضا کنند و یک کفاره بپردازند و کفاره تأخیر ندارد.

باید هنگام پرداخت کفّاره نیّت نمایند و درصورتی‌که همان زمان نیّت کفاره داشته است و کفاره هم بر او لازم شده می‌تواند نیّت نماید و الا باید اعاده نماید.

درصورتی‌که مقدار آن را هم به‌صورت تخمین نمی‌دانند نیمی از آن را به‌عنوان کفاره به غیر سادات و نیمی از آن را به نیت فطریه به غیر سادات می‌دهند.

پرداخت کفاره، بر عهده خودشان است؛ هر زمان توانستند می‌پردازند و اگر توانایی نداشتند استغفار نمایند و کفاره ساقط می‌شود.

كفّاره روزه یکی از سه چيز است: آزاد كردن يك بنده، يا دو ماه روزه گرفتن، يا شصت فقير را سير كردن (و اگر به هرکدام يك «مُد» كه تقریباً 750 گرم است گندم يا جو يا مانند آن‌ها بدهد كافى است)؛ و در زمان ما كه بنده آزاد كردن موضوع ندارد در ميان دو چيز ديگر مخيّر است و به‌جاى گندم می‌تواند مقدار نانى بدهد كه گندم آن به‌اندازه يك «مُد» است.