باید هنگام پرداخت کفّاره نیّت نمایند و درصورتی‌که همان زمان نیّت کفاره داشته است و کفاره هم بر او لازم شده می‌تواند نیّت نماید و الا باید اعاده نماید.
در فرض سؤال، کفاره جمع ندارد و اگر روز معین باشد باید کفاره‌ی شکستن روزه قسم یا نذر را بدهد.
در فرض سؤال؛ مرتکب گناه بزرگی شده است اما اگر قبل از ظهر بوده است کفاره ندارد و اگر بعد از اذان ظهر بوده است کفاره آن سیر کردن ده فقیر و درصورتی‌که نتواند، باید سه روز روزه بگیرد. (بنا بر احتیاط مستحب، این سه روز، پشت سر هم باشد.)
اشکالی ندارد ولی هر قسط شامل چند کفاره کامل باشد.
هرگاه روزه‌دار نسبت دروغ به خدا و اهل‌بیت علیهم‌السلام دهد يك كفّاره كافى است و كفّاره جمع لازم نيست.
درصورتی‌که بیماری او در حدی باشد که اوقات نماز را تشخیص نمی‌دهد نه‌روزه بر او واجب است و نه کفاره.
آنچه از قضاى روزه مانده، بعد از ماه رمضان بجا می‌آورد و اگر قضا را تا سال بعد نگرفته براى هر یک روز روزه یک مد طعام (یعنى معادل 750 گرم گندم) به فقیر بدهد.
اگر روزه‌دار در يك روز ماه رمضان چند مرتبه كارهاى ديگرى كه روزه را باطل می‌کند انجام دهد یک کفاره بر او واجب می‌شود، هم‌چنین اگر کار حرامی را چند بار تکرار نماید یک کفاره جمع بنا بر احتیاط واجب، واجب می‌باشد.
پرداخت کفاره، بر عهده خودشان است؛ هر زمان توانستند می‌پردازند و اگر توانایی نداشتند استغفار نمایند و کفاره ساقط می‌شود.
اگر چند سال بگذرد و كفّاره را به‌جا نياورد چيزى بر آن اضافه نمی‌شود.
