در فرض سؤال اگر قبل از ظهر برسد روزه آن روز را می‌گیرد و تا غروب همان محل امساک می‌کند و اگر قبل از اذان صبح برسد می‌تواند قبل از اذان چیزی بخورد.
كسى كه اصلاً نمی‌داند روزه مسافر باطل است اگر در سفر روزه بگيرد روزه‌اش صحيح است، ولى اگر در بين روز مسئله را بفهمد روزه‌اش باطل می‌شود.
اگر پيش از ظهر مسافرت نمايد روزه‌اش باطل است، ولى قبل از آنكه به حدّ ترخص برسد نمی‌تواند روزه را افطار كند و اگر پيش از آن افطار كند كفّاره بر او واجب است (منظور از حدّ ترخص جايى است كه صداى اذان شهر را نشنود، يا به‌جايى برسد كه ازنظر مردم شهر پنهان گردد).
شخصی که می‌خواهد مسافت شرعی (21/5 کیلومتر) را طی کند و اذان ظهر را در شهر یا روستای محل زندگی خود یا حد ترخص آن یا جایی که بخواهد حداقل ده روز بماند نباشد مسافر بوده و نباید روزه بگیرد و به‌طورکلی در هر موردى که نماز شكسته است روزه را بايد ترك كرد و درجایی كه نماز را بايد تمام بخواند (مانند كسى كه شغلش مسافرت است و يا در محلی قصد ماندن ده روز كرده) بايد روزه را بگيرد.
هرگاه روزه‌دار بعدازظهر مسافرت نمايد بايد روزه خود را تمام كند.
هرگاه مسافر پيش از ظهر وارد وطن شود، چنانچه كارى كه روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد بايد روزه بگيرد و اگر انجام داده بايد بعداً قضا كند و مستحب است باقيمانده آن روز را امساك نمايد، ولى اگر بعدازظهر وارد شود نمی‌تواند روزه بگيرد.
روزه را در سفر نمی‌توان انجام داد حتی در مکه و مدینه مگر اینکه قصد ده روز کند و سه روز روزه مستحبی در مدینه یک استثناء است.
در مورد روزه هم همینطور است و در صورتی که واقعا این حکم که مسافر در سفر نباید روزه بگیرد و نمازش شکسته است را نشنیده بود، روزه ای که در سفر گرفته صحیح است.
چنین شخصی کثیر السفر محسوب می‌شود و روزه بر او واجب می‌شود.
هرگاه مسافر پيش از ظهر به‌جايى برسد كه قصد ده روز توقّف دارد، چنانچه كارى كه روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد بايد روزه بگيرد و اگر انجام داده بايد بعداً قضا كند و مستحب است باقيمانده آن روز را امساك نمايد، ولى اگر بعدازظهر وارد شود نمی‌تواند روزه بگيرد.
هرگاه فراموش کند مسافر است، يا فراموش كند كه روزه مسافر باطل است و در اين حال روزه بگيرد، بنا بر احتياط واجب بايد روزه را قضا كند.
