مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

مسافرت در ماه رمضان حرام نيست، ولى اگر براى فرار از روزه باشد مكروه است.

درصورتی‌که شوهر شما به‌صورت جدی چنین تقاضایی دارد و می‌توانید به این سفر بروید طبق خواسته او عمل کنید و روزه را بعداً قضا نمایید.

باید روزه بگیرد و روزه‌اش کفایت می‌کند و نظر اخیر ما در مورد نماز نیز احتیاط مستحب است (که جمع بخواند).

شخصی که می‌خواهد مسافت شرعی (21/5 کیلومتر) را طی کند و اذان ظهر را در شهر یا روستای محل زندگی خود یا حد ترخص آن یا جایی که بخواهد حداقل ده روز بماند نباشد مسافر بوده و نباید روزه بگیرد و به‌طورکلی در هر موردى که نماز شكسته است روزه را بايد ترك كرد و درجایی كه نماز را بايد تمام بخواند (مانند كسى كه شغلش مسافرت است و يا در محلی قصد ماندن ده روز كرده) بايد روزه را بگيرد.

هرگاه روزه روز معيّنى غير از ماه رمضان بر انسان واجب باشد (مثل‏ اين‏كه نذر كرده نيمه‏ شعبان را روزه بگيرد) بنا بر احتياط واجب نبايد در آن روز مسافرت كند و اگر در سفر است چنانچه امكان دارد درجایی قصد توقّف ده روز كند و آن روز را روزه بگيرد.

در فرض سؤال ادامه ندهد.

در فرض سؤال لازم است روزه بگیرد و ملاک در این‌گونه موارد این است که اگر همچنان عنوان کثیر السفر را داشته باشند نماز کامل و روزه صحیح است.

روزه را در سفر نمی‌توان انجام داد حتی در مکه و مدینه مگر اینکه قصد ده روز کند و سه روز روزه مستحبی در مدینه یک استثناء است.

اگر نذر روزه‏ كند ولى روز آن را معیّن نسازد نمی‌تواند آن را در سفر به‌جا آورد، حتّی اگر نذر کند در سفر روزه بگیرد یا فلان روز را روزه بگیرد خواه در سفر باشد یا در حضر، این نذر هم اشکال دارد.

كسى كه اصلاً نمی‌داند روزه مسافر باطل است اگر در سفر روزه بگيرد روزه‌اش صحيح است، ولى اگر در بين روز مسئله را بفهمد روزه‌اش باطل می‌شود.

در فرض سؤال اگر بعد از حد ترخص هنوز افطار نکرده باشد باید روزه آن روز را بگیرد چون قصد استمرار مسافت شرعی نداشته است.

هرگاه فراموش کند مسافر است، يا فراموش كند كه روزه مسافر باطل است و در اين حال روزه بگيرد، بنا بر احتياط واجب بايد روزه را قضا كند.