مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اگر تایید کار او محسوب نشود اشکال ندارد و در هر حال با زبان خوب او را ارشاد کند.‌

در صورتی که سبب تقویت کفر نشود اشکال ندارد و به مقدار واجب آن ترک نشود.‌

سادات محترمند و سزاوار است احترام آنها رعایت شود.

عقد اخوت مربوط به عید غدیر است ولی در ایام دیگر به‌قصد رجاء مانعی ندارد.

درصورتی‌که سبب امضاى اعمال آن‌ها نشود، باید صله‌رحم را به‌جا آورد و تا آنجا که ممکن است با زبان خوش، امربه‌معروف و نهى از منکر کرد.

زنان نیز می‌توانند به امید رسیدن به ثواب عقد اخوّت را میان خود جاری کنند.

این کار جز در موارد ضرورت جایز نیست.

استفاده به مقدار معمولی به‌دوراز افراط‌وتفریط و درصورتی‌که علم به عدم رضایت صاحب‌خانه نباشد اشکال ندارد.

هرگاه امیدى به تأثیر نهى از منکر ندارید و خوف آلودگى خودتان به آن گناه می‌رود، می‌توانید رفت‌وآمد نکنید. ولى تا می‌توانید سعى کنید صله‌رحم را توأم با امربه‌معروف و نهى از منکر با زبان خوب ترک نکنید.

هرگاه جلسات به‌صورت جلسات شادی و تفریحی نباشد، بلکه دیدوبازدیدهای فامیلی و صله‌رحم و گفتارهای دوستانه باشد، مانعی ندارد.

در روایات آمده است که همه روز به عیادت مریض نروید بلکه یک روز در میان باشد و اگر بیمارى طولانى شود، عیادت پی‌درپی لزومى ندارد (مگر آن مقدار که باعث شادى بیمار یا پیشرفت بهبودى او گردد) و درباره تفاوت ایام هفته در مسئله عیادت، روایت معتبرى نیافتیم.

شایسته است برادران مؤمن، در روز غدیر، با یکدیگر عقد اخوت و برادری به شکلی که در مفاتیح آمده، جاری کنند که بعدازآن سزاوار است برخی امور را رعایت نمایند: 1- برای یکدیگر دعا کنند. 2- در زیارت‌ها بجای دیگری نیز زیارت کنند. 3- در آخرت یکدیگر را شفاعت كنند. زنان نیز می‌توانند به امید رسیدن به ثواب، این عقد را میان خود جاری کنند. این سنت حسنه‌ای است که سابقه آن به سال اول هجرت برمی‌گردد؛ زمانی که پیامبر (ص) میان مهاجرین و انصار عقد اخوت برقرار کردند و با توجه به شرایط سخت آن زمان، از یکدیگر ارث نیز می‌بردند که بعدها منتفی شد و شرایط دیگر باقی ماند.