اگر به این کتاب‌ها نسبت داده شود، مثلاً گفته شود: «در فلان کتاب چنین نوشته‌شده است» و مفسده‌ای هم بر آن مترتّب نشود، اشکالى ندارد.
باید توجّه داشته باشید که در عصر پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه وآله)، یا ائمّه هدى (علیهم‌السلام) سکّه‌هایی وجود داشته که «لا آلِ الا الله» و «محمد رسول‌الله» بر آن منقوش بوده و مردم همه روز به آن دست می‌زدند. وجود چنین تمبرها یا سکّه‌هایی سبب ترویج اسلام و قرآن است. منتها مردم وظیفه‌دارند که بدون وضو دست بر آن نزنند. ما وظیفه‌داریم از این طریق شعائر اسلام را تبلیغ کنیم، مردم هم وظیفه خاص خود را دارند.
اگر چاره‌ای ندارند می‌توانند به مقدار ضرورت استفاده کنند و آن را به ذمه بگیرند و هر وقت توانایی داشتند به صاحبش برسانند و اگر به صاحبش دسترسی ندارند به نیت او به فقرا صدقه دهند.
با حفظ حجاب اسلامى و جهات شرعى دیگر، مانعى ندارد.
در فرض سؤال، گاه ممکن است خیال باشد و گاه ممکن است واقعیت.
درصورتی‌که زحمت زیادی نداشته باشد باید آن‌ها را بردارید.
در موقع خواب، روح جدایى نسبى پیدا می‌کند و در موقع مرگ رابطه آن به‌کلی قطع می‌شود و با توجّه به این‌که خواب‌ها و رؤیاها بسیار متفاوت است، دیدن دیگرى را در خواب دلیل بر ملاقات با روح او نیست.
درباره اسناد اعتبار نهج‌البلاغه در کتاب پیام امام امیرالمؤمنین (ع) در جلد اول بحث کافی کرده‌ایم و آنچه در بالا در مورد زنان اشاره کردید مربوط به شرایط زمان خاصی است نه هر زمان و لذا بسیاری از همسران ائمه (علیهم‌السلام ) همراه آن‌ها به زیارت خانه خدا می‌رفتند اعم از حج واجب و مستحب.
این مصداق روشن اعانت بر اثم و کمک به گناه است و جایز نیست.
کتاب‌هایی که باعث انحراف ازنظر عقیده یا عمل یا اخلاق گردند.
آری، حقیقت دارد و در کتاب «بحارالانوار» جلد 4، صفحه 163 به آن اشاره‌شده است.
