جامع المسائل، مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اگر حال يكى خطرناكتر است اولويّت دارد، و هرگاه از نظر وضع پزشكى در شرايط مساوى باشند رعايت اولويّتهاى اجتماعى و اخلاقى بهتر است.   ‌

تنها در موردى كه مصالح جامعه به خطر مىافتد لازم است آن را فاش كند، و به مسئولين مربوطه اطّلاع دهد.

در صورتى كه مصلحت ايجاب كند اين كار لازم است.‌

در صورتیکه بیمار بر اثر اطلاع از بیماری خود دچار ناراحتی قابل ملاحظه ای شود یا درمان او به تاخیر افتد این کار جایز است‌

در صورتى كه افشا شدن آن لطمه اى به او بزند، حقّ دارد چنين درخواستى كند.

آرى كفايت مىكند.

اگر بيشتر هفته ها اعزام مى شوند و اعزام به طور مكرّر است، نماز و روزه آنها تمام است. در غير اين صورت شكسته است.

در صورتى كه فروختن آن مخالف شؤونات او نباشد، و ساير شرايط نيز جمع باشد، مستطيع است.‌

به خطر انداختن جان خود یا دیگرى براى حفظ جان دیگران از نظر شرعی لازم نیست. مگر آنکه دلیل مهمی برای این کار وجود داشته باشد. و در مورد مذکور در سوال اگر احتمال فوت نجات دهنده قوی باشد نباید این کار را انجام دهد. ‌

در صورت اوّل و دوّم با توجه به اينكه هر دو بيمار در شرايط مساوى قرار دارند طبيب مخيّر است، ولى اگر تعهّد شرعى نسبت به يكى از آنها دارد او را مقدّم دارد. و در صورت سوم، بايد آن را كه خطرش بيشتر است مقدّم دارد.‌

آنچه براى درمان او لازم است جائز است، و بيش از آن مجاز نيست مگر به اجازه بيمار.‌

با توجّه به اينكه ضربه هاى روحى از يكسو، و هزينههاى درمان از سوى ديگر كاملاً متفاوت است، طبيب بايد آن طرف را اختيار كند كه صدماتش كمتر است.‌