رکوع ناقص به خاطر بیماری
تكليف بيمارى كه نمیتواند به مقدار ركوع در حالت ركوع باقى بماند، (يعنى تنها قسمتى از ذكر را میتواند در حالت ركوع بگويد) چيست؟
همان مقدار كه میتواند بگويد; مثلاً یک سبحانالله.
همان مقدار كه میتواند بگويد; مثلاً یک سبحانالله.
الف) اگر عسر و حرج نداشته باشد ايستاده نماز بخوانند، ولو با تکیهبر عصا و مانند آن باشد؛ و اگر موجب عسر و حرج و ناراحتى است نشسته نماز بخوانند.ب) چنانچه جاهل قاصر بوده نمازهاى او صحيح است.
مانعى ندارد، ولى اگر تا آخر وقت قدرت پيدا كند احتياط اعاده است.
درصورتیکه عرفاً به او ديوانه و مجنون بگويند و يا اينكه نتواند وقت نماز را تشخيص دهد، نماز و روزه از او ساقط میشود.
انسان بايد هميشه به خداوند قادر مهربان اميدوار باشد و آنچه را او دستور داده از نماز و روزه و حجاب و ساير وظايف دينى انجام دهد و از رحمت واسعه او مأيوس نباشد، كه ناامیدی از گناهان كبيره است؛ و هیچکس حق ندارد به بهانه افسردگى وظايف شرعى خود را ترك كند; مگر اينكه براثر افسردگى عقل و هوش خود را از دست بدهد.
فردي که براثر ناتواني روي صندلي نماز میخواند اگر میتواند هنگام سجده روي ميز سجده کند و لازم نيست شرايط ديگر سجده مانند گذاشتن نوک پا بر زمين را رعايت کند و اگر نمیتواند بر ميز سجده کند مهر را بالا بياورد و سر را بر روي مهر بگذارد. چنين فردي اگر با کفش نماز بخواند باطل نيست ولي بهتر است آن را بيرون آورد. ضمناً اگر میتواند قسمتي از نماز را ايستاده بخواند واجب است آن مقدار را بايستد و بقيه را بنشيند.