مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

چنانچه در مخالفت دستور او خوف ضرر باشد مجوّز شرعى دارد.

تنقيه (اماله کردن) با مايعات روزه را باطل می‌کند هرچند براي معالجه بيماري و از روي ناچاري باشد و به شكم نرسد.

اگر پيش از ظهر خوب شود و كارى كه روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد، بايد نيّت روزه كند و احتیاطاً قضا هم نمايد. ولى اگر بعدازظهر خوب شود، روزه آن روز واجب نيست، فقط بايد قضاى آن را بجا آورد.

استعمال شیاف‌ها براي معالجه اشکال ندارد و احتياط واجب آن است که از استعمال شیاف‌هایی که براي تغذيه است خودداري شود. ضمناً استعمال پماد شامل اين حکم نمی‌شود و روزه را باطل نمی‌کند.

اگر طبيب مورداطمینانی باشد نظریه‌اش قابل‌قبول است.

کسي که براثر تجربه يا گفته پزشک يقين دارد و يا احتمال قابل‌توجهی می‌دهد روزه برايش ضرر دارد روزه‌اش صحيح نيست و نبايد روزه بگيرد بنابراین هرگاه از گفته طبيب حاذق متعهّد خوف ضرر پيدا كنيد كه روزه برايتان ضرر دارد، روزه را افطار می‌کنید؛ و چنانچه پس از ماه مبارك توانستيد، قضاى آن را به‌جا آوريد؛ و اگر بيمارى شما تا ماه رمضان سال بعد ادامه پيدا كرد، قضا بر شما واجب نيست; بلكه براى هرروز فقط یک مدّ طعام (هفتصد و پنجاه گرم، گندم، برنج و مانند آن) به فقيرى می‌پردازید؛ و با توجّه به اينكه اشتياق زيادى براى روزه گرفتن داريد، خداوند انشاء الله به شما اجر روزه‌داران را عنايت خواهد كرد.

انجام كارهايى كه باعث ضعف می‌شود، مانند خون گرفتن و حمام رفتن كراهت دارد.

در حال حاضر شما مكلّف به‌روزه نيستيد و احتياط واجب آن است كه اگر قدرت داريد براى هرروز به‌اندازه یک مدّ طعام (۷۵۰. گرم گندم) به شخص نيازمندى بدهيد. همچنين براى ايّام گذشته كه روزه نگرفته‌اید و تا سال بعد هم توانايى بر روزه نداشته‌اید.

مكروه است، ولى روزه را باطل نمی‌کند.