۱- چنانچه اين روش مانند ساير روش‌ها سبب عقيم شدن باشد جايز نيست; مگر در موارد ضرورت.۲- اگر لمس و نظر لازم نيايد، ازاین‌جهت مشكلى نيست.
درصورتی‌که ضرر قابل‌ملاحظه‌ای نداشته باشد و همسر راضى باشد، مانعى ندارد.
درصورتی‌که واقعاً احساس خطرى براى فرزند كنند، جلوگيرى مادام‌العمر مانعى ندارد.
ديه ندارد، ولى اگر قابل بازگشت نباشد شرعاً جايز نيست.
استفاده از آن جايز است و رضايت همسر شرط نيست; ولى بدون اجازه او كراهت دارد.
در شرايط مساوى بعيد نيست مرد مقدم باشد.
۱. هرگاه كارشناسان متدین ضرورت اين كار را تصديق كنند مانعى ندارد.۲. اگر منظور از اجبار اين است كه شغل خود را از دست می‌دهد، نبايد تن به كار حرام بدهد.۳. طبيب در اين حال ضامن است.
توصيه حقير اين است كه بايد در مسئله كنترل مواليد، مانند همه مسائل اجتماعى، از افراط‌وتفریط پرهيز كرد و تنها مسائل كوتاه مدّت را در نظر نگيرند و به واقعیت‌ها توجّه كنند; نه شعارها.
درصورتی‌که خطرى از ناحيه باردارى متوجّه مادر باشد مانعى ندارد.
