هرگاه خوف ضرر و خطر قابل‌ملاحظه‌ای، هرچند نسبت به بچه وجود داشته باشد، جايز است.
هرگاه موجب لمس و نظر حرام نشود مانعى ندارد; مگر اينكه ضرورت فردى يا اجتماعى ايجاب كند و در صورت ضرورت (به تشخيص اطبّاى مورد وثوق) مادام كه دسترسى به جنس موافق است، مراجعه به جنس مخالف جايز نیست.
اگر ضرورتى نباشد جایز نیست.
در صورتی که بارداری واقعا خطری داشته باشد اشکالی ندارد بلکه پیشگیری واجب است.
اگر خوف خطر یا ضرر برای او باشد مانعی ندارد.
زن را نمی‌توان مجبور كرد كه مثلاً لوله‌های خود را ببندد; حتّى نمی‌توان او را مجبور كرد كه به‌وسیله قرص و مانند آن جلوگيرى كند. ولى مرد می‌تواند با خوردن دارو، يا استفاده از آمپول، يا مانند آن، موقتاً از انعقاد نطفه جلوگيرى نمايد.
اين كار جايز نيست; مگر اينكه خطر قابل‌ملاحظه‌ای سلامت زن را تهديد كند.
درصورتی‌که طبق تشخيص متخصّصان مورد اعتماد، ضرورت فردى يا اجتماعى اقتضا كند مانعى ندارد; در غير اين صورت جايز نيست.
در مواردى كه به تشخيص اهل خبره، كنترل جمعیت ضرورت داشته باشد، براى جلوگيرى از انعقاد نطفه هر وسيله مشروعى كه بی‌ضرر باشد و باعث نقص مرد يا زن نشود، (مثل‌اینکه مرد يا زن براى هميشه از قابلیت تولیدمثل ساقط شوند) ذاتاً مجاز است، ولى اگر مستلزم نظر و لمس نامشروع باشد، تنها در صورت ضرورت فردى يا اجتماعى جايز است.
