دلیل واگذار کردن حق حضانت به پدر
از ابتداییترین دوران زندگی یعنی تولد نوزاد تا دوران بلوغ و رشد، تربیت فرزند بر عهدهی مادر است. پس چرا بچه متعلّق به مرد است و اگر زنی به دلیل موجهی از همسرش جدا شود حتی باوجود داشتن تمکّن مالی، حقّ سرپرستی از فرزند خود را ندارد و عواطف شدید مادری نادیده گرفته میشود؟
درمجموع هنگام جدایی زن از مرد، توانایی مردان بر حمایت از فرزندان و رفع نیازهای اقتصادی کودکان بیش از زنان است ولی اگر در مواردی ثابت شود که حضانت پدر مصالح کودک را به خطر میاندازد یا اینکه عسر و حرج شدیدى براى مادر پیدا شود که براى پدر نباشد او را به مادر میسپارند. ضمناً به این نکته توجّه داشته باشید که قوانین اسلام ـ بلکه هر قانونى ـ ناظر به حال اکثریت است و موارد نادر و اتّفاقى معیار نیست. بیشک مصلحت فرزندان غالباً ایجاب میکند که زیر نظر پدران باشند و به خاطر همین بوده که اسلام چنین قانونى وضع کرده است، ولى چون شما تنها به موارد خاصی توجّه کردهاید، تعجّب نمودهاید. البتّه مسئله صلاحیت پدر، یا مادر در مورد حضانت شرط است و اگر یکى از آن دو فاقد صلاحیت باشد، حقّ آنها سلب میشود.