مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

تلقیح نطفه بیگانه (غیر زوج) حرام و فرزند حاصل نامشروع است، ولي چنانچه نطفه زن‌وشوهری گرفته و در خارج رحم ترکيب، سپس به رحم زني تلقيح گردد اين کار ذاتاً اشکالي ندارد، ولي با توجه به اينکه غالباً مستلزم لمس و نظر حرام است تنها در صورت ضرورت جايز است و درهرحال فرزند متعلق به صاحبان نطفه است، هرچند بر مادر جانشين و شوهرش نيز محرم است.

درصورتی‌که از گفته متخصصان متدين يقين يا خوف خطر يا ضرر مهمي براي مادر حاصل شود، پايان دادن به حاملگي تا زماني که روح دميده نشده جايز است؛ و چون احتمال تعلق ديه می‌رود احتياط آن است که ورثه اين کودک (غير از پدر و مادر) با ميل و رضاي خود از آن صرف‌نظر کنند.

اگر بدانیم یکى از آن دو قطعاً نجات پیدا می‌کند باید آن‌ها را به حال خود گذاشت تا یکى از آن دو بدون دخالت انسان دیگرى نجات یابد و اگر امر دایر میان این است که هر دو بمیرند یا فقط جنین بمیرد می‌توان جنین را سقط کرد تا مادر زنده بماند.

هنگامی‌که بچّه در شکم مادر به حرکت درمی‌آید که معمولاً در حدود چهارماهگی است.

تا آنجا که مایه عسر و حرج نشود لازم است.

1. واجب نیست، مگر اینکه در سرنوشت آنان اثر مهمی داشته باشد.2. در این‌گونه موارد اگر مسئله مهمی است طبیب کتمان نکند.3. طبیب باید به وظیفه خود عمل کند و اگر بیمار عمل خلافى انجام دهد او مسئول نیست، منتها طبیب وظیفه خود را در امربه‌معروف و نهى از منکر انجام دهد.

هرگاه ضررى باشد که در برابر تسکین درد شدید در میان عقلا قابل‌پذیرش باشد اشکالى ندارد و اگر ضرر مهمی است که او را به خطر می‌اندازد، جایز نیست و اگر براى خودش ضرر نداشته باشد بلکه براى جنین ضرر داشته باشد نیز مسئله همین است.

اگر تحریک منجر به استمناء می‌شود جایز نیست، مگر ضرورتی داشته باشد.

اطفال مریض و ناقص و مانند آن را نیز شامل می‌شود، مشروط بر این‌که انسان محسوب شود.

در مورد وطى به شبهه احراز وطى لازم است.

در تمام این موارد احتمال انعقاد فرزند هست و اماره فراش محسوب می‌شود.

درصورتی‌که واقعاً جان او درخطر باشد و جنین به چهارماهگی نرسیده باشد، مجاز است سقط‌جنین کند و دیه آن را به بیت‌المال بپردازد.