درصورتی‌که رابطه زناشويى بين زن و شوهر انجام‌نشده و مهريه عندالمطالبه باشد و زن مطالبه كند شوهر بايد بپردازد و اگر نپرداخت زن می‌تواند تمكين نكند؛ اما اگر براى دادگاه ثابت شود كه شوهر توان پرداختن نقدى مهريه را ندارد آن را مطابق توان مالى زوج تقسيط می‌کند و زوجه با دريافت اولین قسط بايد تمكين كند وگرنه ناشزه است و حقّ نفقه ندارد.و درصورتی‌که مهریه عند الاستطاعه باشد زوجه حق حبس ندارد.
هر گاه رضایت دختر مشروط به این بوده که بعدا او را عقد دائم کند و مرد تخلف کند باید مهر المثل را بدهد و اگر مشروط به این شرط نبوده مهر المثل تعلق نمی گیرد.
در صورتی که برای حاکم شرع ثابت شود مرد توانایی پرداخت سهم آنان از مهریه را ندارد آن را تقسیط می کند.
تمام مهر المثل را باید بدهد و در مواردی مانند تدلیس از شخصی که تدلیس کرده است می گیرد.
حقّ زوجه درگرفتن مهریّه قبل از تمکین مجدّد ثابت است، مشروط بر این‌که مهر حال بوده باشد، نه بر ذمّه زوج.
موت منصّف مهريه نيست؛ خواه زن قبل از شوهر بميرد يا شوهر قبل از زن، ولى بايد توجّه داشت هنگامی‌که زن فوت كند، هرچند قبل از عروسى باشد، تمام مهريّه به او تعلّق می‌گیرد، امّا نصف آن به‌عنوان ارث به شوهر برمی‌گردد.
ارتداد در حکم فوت است و مهریه مانند زمان فوت به‌طور کامل به زوجه پرداخت می‌شود. البته اگر نزدیکی نشده باشد در مورد نصف آن با ورثه مصالحه نمایند.
زنا در صورت رضایت طرفین و بالغ بودن دختر مهریه ندارد ولی درصورتی‌که دختر بالغ نباشد یا زنای به عنف باشد یا دختر اغفال و ازاله بکارت شود مستحق مهرالمثل است و علاوه بر حدّ، براى فریب زن تعزیر هم دارد و حاکم شرع می‌تواند به او پیشنهاد کند که اگر با آن دختر ازدواج کند تعزیر او را می‌بخشد، والا تعزیر شدیدى درباره او جارى خواهد شد.
ما فرقی بین مهرالمثل و ارش البکاره نمی‌گذاریم.
