اگر قبلاً به‌عنوان مهریه پذیرفته‌شده، ملک عروس است و نمی¬توان آن را جزء سهم‌الارث قرارداد؛ مگر این¬¬که در همان زمان شرط کند که معادل آن از ارث پسر کسر شود و پسر نیز پذیرفته باشد.
اگر در موقع خواندن صیغه عقد بر ذمّه گرفته موظّف است بپردازد و بازگشت جایز نیست.
مهریّه زن بر عهده شوهر است، نه پدر مگر اینکه پدرشوهر آن را تضمین کرده باشد، یا مزد کارهاى فرزندش را نداده باشد و آن مزد به‌اندازه مهریه یا بیشتر از آن است.
ظاهر سکّه، سکّه کامل است اما نوع معینی از آن را نمی‌شود تحمیل کرد.
درصورتی‌که ظاهر عمل او این بوده است که اجازه داده تبرعاً از محل مزبور استفاده کنند نمی‌تواند اجرة المثل بگیرد ولی اگر چنین نبوده گرفتن اجرة المثل جایز است.
حق حبس با توافق قابل اسقاط است و قابل‌جمع نیستند.
مقتضاى قاعده، اقامه بیّنه توسّط مدّعى است و اگر او بیّنه نداشت، منکر باید قسم بخورد بنابراین زوجه که در مورد سؤال منکر گرفتن مهریّه است باید قسم بخورد و در صورت قسم خوردن مرد موظّف به پرداخت مهریه می‌شود.
در این‌گونه موارد اگر واقعاً ثابت شود که زن قول قطعی به شوهر داده و به آن عمل نکند (قصد فریب مرد را داشته است) نوعی تدلیس است و تبدیل به مهرالمثل می‌شود.
جواب الف تا د: زن نمی‌تواند رفتن به خانه شوهر را مشروط به دریافت مهریّه کند، ولى می‌تواند قبل از دریافت مهریّه تمکین نکند. مشروط بر اینکه قبلاً از اعسار زوج خبر نداشته باشد؛ و در فرض اعسار، اگر از سوى حاکم شرع قسط‌بندی شود و شروع به پرداختن اقساط کند، زن باید تمکین کند.
هرگاه مسوّده به‌عنوان مهر بوده باشد و اجراء صیغه ناظر بر آن باشد همگی جزو مهر است.
چنین مهریه‌ای باطل است و باید مهرالمثل به او بپردازید یعنی مهریه‌ای همانند افراد شبیه به او.
درصورتی‌که قصد نداشتن خود را به زوجه اطلاع داده باشد مهریه مزبور اعتباری ندارد.
