مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

نايب بايد در عمل قصد نيابت كند و منوب‌عنه را در نيّت، ولو اجمالاً، تعيين كند و لازم نيست نام او را ببرد، ولى مستحب است.

در نيّت، گذراندن از ذهن لازم نيست. اگر انگيزه او از آمدن به مکه و احرام نيابت بوده، عمل را به‌عنوان نيابت انجام مى‌دهد، ولى اگر از اوّل مردّد بوده به چه قصدى حج بجا آورد، مى‌تواند به نيّت اجمالى (يعنى همان نيّت موقع احرام) عمل خود را به اتمام برساند، ولى براى نيابت كفايت نمى‌كند.

باید برای همان فردی که قصد کرده ادامه دهد.

اگر نيت كرده اين حج از طرف صاحب الوجه است، براى صاحب همان وجه مى‏شود حالا اسمش هر چه باشد و از قبيل خطا در تطبيق است يعنى صاحب وجه را خطأً تطبيق بر ديگرى كرده؛ مثل‌اینکه نيت مى‏كند اقتداى نماز را به امام حاضر باشد اما خطأً تطبيق بر (عمرو) مى‏كند درحالی‌که پيشنماز (زيد) است، چون نيت امام حاضر است، نماز صحيح است.

نيّت مى‌كند حجی را كه براى آن اجیرشده‌ام بجا مى‌آورم.

در اثناء اعمال حج نمی‌تواند از نیابت حج منصرف شود.

مانعى ندارد.

لباس احرام و پول قربانى در حج نيابتى بر عهده اجير است؛ مگر این‌که هنگام قرارداد طور ديگرى شرط كرده باشند.

نايب در طواف نساء نيز بايد قصد منوب‌عنه را نمايد و احتياط مستحب آن است كه آن را به‌قصد «ما فى الذمه» يعنى آنچه بر عهده او است بجا آورد.

واجب نیست نائب برای خودش طواف نساء دیگری بجا آورد.

اگر نايب طواف نساء را به‌طور صحيح انجام ندهد، همسر بر او حلال نمى‌شود، ولى بر منوب‌عنه، چنانچه در حيات باشد، چيزى نيست.

اجتناب منوب‌عنه لازم نیست.