مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

آن مقدار كه مى‌تواند محافظت كند و آنچه موجب عُسر و حرج است اشكالى ندارد.

شخص گنگ بجاى گفتن «لبّيك» با دست خود اشاره مى‌كند و زبان خود را طبق معمول حركت مى‌دهد و بهتر است علاوه بر اين، كسى به نيابت از او نيز لبّيك بگويد، ولى واجب نيست.

كسى كه از روى جهل و نادانى طواف عمره تمتع را ترك كند، «حج» او مبدّل به «اِفراد» مى‌شود و بنا بر احتياط واجب بعدازآن عمره مفرده به‌جا مى‌آورد و سال بعد حج تمتّع را اعاده مى‌كند و احتياط مستحب آن است كه يك شتر به‌عنوان كفّاره قربانى كند.

عمل او صحيح است؛ هرچند ناآگاهانه داخل در قِران حرام شده است.

بهتر است در حال سعى وضو داشته باشد، ولى واجب نيست. حتّى زنان حائض مى‌توانند سعى بين صفا و مروه را انجام دهند.

احتياط واجب آن است كه در حال اختيار به يك جامه بلند، كه مقدارى از آن را لنگ و مقدارى را رداء قرار مى‌دهند، اكتفا نكنند؛ بلكه بايد دو جامه جداگانه باشد.

مرد محرم هنگام سفر (چه پیاده باشد و چه سواره) نبايد زير سايه برود، يا سايبانى مانند چتر بر سر بگيرد. بنابراين، سوارشدن بر هواپيما، يا اتومبيل سرپوشیده و مانند آن، هنگام روز براى مردان محرم جايز نيست؛ ولى براى زنان و بچه‌ها جايز است و كفّاره‌اى هم ندارد.

«قِران»، يعنى دو طواف را پشت سر هم بجا آوردن بى آن‌که در وسط آن نماز طواف بخواند، اگر در طواف واجب باشد حرام است، ولى طواف اوّل باطل نمى‌شود؛ مگر این‌که از آغاز و یا در وسط طواف اول چنين قصدى داشته باشد، كه در اين صورت صحيح بودن طواف اوّل نيز مشكل است و احتیاط در اعاده آن است.

اگر جامه احرام يا بدن را تطهير نكند كفّاره ندارد.

إزار (لُنگ) بايد بدن‌نما نباشد و احتياط واجب آن است كه رداء نيز چنين نباشد.

جايز نيست محرم سرخود را در آب فروبرد؛ خواه‌ بقيّه ‌بدن ‌زیرآب باشد يا نه؛ امّا ريختن آب بر سر خواه براى غسل باشد يا غير آن مانعى ندارد، همچنين زير دوش رفتن؛ ولى سرخود را در و آن حمّام زیرآب نكند.

هرگاه كسى در ميقات بی‌هوش باشد، از طرف او مى‌توان نيّت كرد و لبّيك گفت.